जीवघेणा छंद मैत्रीचा | Friendship Kavita | मैत्री कविता | Marathi Kavita - मराठी कविता

कुणी म्हटलं आहे "जीवघेणा छंद मैत्रीचा"
बाळगावा आज कुणी आनंद मैत्रीचा?

सुखाचे सारे सोबती
दुखा:त साथ देईल, तोच मित्र
पण इतकं कळलं नाही,
दुख:ही देईल तोच मित्र
मानही कधी आवळेल हा फंद मैत्रीचा!!

माझे सारे तेच आहे
तुझे वेगळे जग झाले
होतो कधी जिवलग
भले आज रस्ते अलग झाले
आता मलाच नको, तुझा बंध मैत्रीचा!!

--जय

मैत्री करण्यासाठी नसावं | Friendship Kavita | मैत्री कविता | Marathi Kavita - मराठी कविता

श्री. सचिन गुजराथी यांनी मला पाठवलेली कविता
 आपल्या सर्वांसमक्ष प्रस्तुत करीत आहे..

मैत्री करण्यासाठी नसावं
लागतं श्रीमंत आणि सुंदर
त्याच्यासाठी असावा लागतो
फ़क्त मैत्रीचा आदर

काहीजण मैत्री कशी करतात?
उबेसाठी शेकोटी पेटवतात अन
जणू शेकोटीची कसोटी पहातात.
स्वार्थासाठी मैत्री करतात अन
कामाच्या वेळेस फ़क्त आपलं म्हणतात.
शेकोटीत अन मैत्रीत फ़रक काय?
दोन्हीपण एकच जाणवतात.

मैत्री करणारे खूप भेटतील
परंतू निभावणारे कमी असतील
मग सांगा, खरे मित्र कसे असतील?

कधी भांडणाची साथ, कधी
मैत्रीचा हात
कधी प्रेमाची बात, अशी असते
निस्वार्थ मैत्रीची जात

या मैत्रीचा खरा अर्थ
केव्हा कळतो?
नेत्रकडा ओलावल्या अन शब्द
ओठांवरच अडखळला
मित्र या शब्दाचा अर्थ तो
दूर गेल्यावर कळला

आपल्यावर जीवापाड प्रेम करणारं
सुख-दु:खाच्या क्षणी आपल्या
मनाला जपणारं
जीवनाला खरा अर्थ समजावणारं

माझी Best Friend तिला म्हणायचो | Friendship Kavita | मैत्री कविता | Marathi Kavita - मराठी कविता

मला ती आवडायची
तिला न मी आवडायचो
माझी बेस्ट friend तिला म्हणायचो
तिच्यासाठी मी
दूनियेशी लढायचो
ती माझी बेस्ट होती
डोळयांतले तिच्या पाणीते
माझे डोळे ही भिजवायचे
मग तिला हसवून
मलाच मी सूखवायचो
तिला माझी Best Friend मी म्हणायचो
आता ती मला भेटत नाही
पण....
माझ्या मैत्रीचा गंध तसाच आहे
असे काय चूकले मला
सोडून तू गेलीस
मैत्रीची ती वेल जिला मी
जपले
ती कळी विश्वासाची
तोडून
विरह रोग देऊन तू गेलीस
विरह रोग माझ्या मैत्रीलाच
का लागावा...??
उपाय ही कदाचीत तूझ्याकडेच असावा
तूला मी आवडत नाही
मात्र मला तू आवडतेस
कधी तरी असो
पण....
मित्राला तू आठवतेस....
आहेस जेथे कूठे
तू आनंदीच रहावी
मी नाही तेथे
पण....
पाखरांनी भेट तूज द्यावी
पाखरांनी पाहून उंच उंच उडावे
नाते आपले पाखरांनी त्या
आकाशास ही सांगावे
आज मी वाट तसाच पाहतो
तू पून्हा येशील याची
आस मी धरतो
खरंच माझी Best Friend तिला म्हणायचो..............

-
©प्रशांत शिंदे

अजुन नाही शिकलो..| Motivational Kavita | प्रेरणादायी कविता | Marathi Kavita - मराठी कविता |

अजुन नाही शिकलो............

आजपर्यंतच्या प्रवासात
अनेक गोष्टी शिकलो

विचार करायला शिकलो

भर दिवसा स्वप्नं बघायला शिकलो

अनेकदा अडखळूनहि पुन्हा
स्वत:ला सावरायला शिकलो

स्वत:साठी जगता जगता
दुसऱ्यांसाठी जगायला शिकलो

शब्दांचे अर्थं समजुन घेऊन
कविता लिहायला शिकलो

छोट्या छोट्या गोष्टींमध्ये
आनंदीत व्हायला शिकलो

स्वत:ला समजुन घेता नाही आले तरी
दुसऱ्यांना ओळखायला शिकलो

एवढे शिकुनही अत्तापर्यंत
"प्रेम" करायला नाही शिकलो............

मला नव्हतं जगायचे | Motivational Kavita | प्रेरणादायी कविता | Marathi Kavita - मराठी कविता |

मला नव्हतं जगायचे


डोळ्यात अश्रूंची गंगा आटवूनी

मला नव्हतं जगायच

या  जगाला दुखवून मला नव्हतं जगायचं


मला  जगायचे होत ताट मानेने 

काही  तरी  नाव गाजवून दाखवायचे  होते

मला  नव्हतं जगायचे

जगायचे होते दुखाचे  डोंगर  उभारून 

जगाला हवी  हवीशी  वाटावी  म्हणून

मला  नव्हतं जगायचे

असं  वाटते  एकदा तरी  चमत्कार  घडावा 

माझ्या  स्वप्नाचा  पुर्ततेच पाऊल पुढे  पडाव

कुणास  ठाऊक  कसे  पुढच आयुष्य  काढायचे 

पुढे  हि असं मना विरुद्ध जगायचं

मला नव्हतं  जगायचे 

-सौ  संजीवनी  संजय  भाटकर

काहितरी वेगळ करायचय.| Motivational Kavita | प्रेरणादायी कविता | Marathi Kavita - मराठी कविता |

काहितरी वेगळ करायचय........
ढगातुन थेंबाच्या सोबत बरसायचय
पाणवठा जरी गढुळ असला तरी
पुन्हा पाणवठयात येवून नहायचय.

काहितरी वेगळ करायचय........
आसमंतात वा-यासारख झाडांना झोंबायचाय
पानांच्या जाळीवर बसुन उडायचय
मिटलेल्या श्वासांना आता
अस्तित्वातात आणायचय.

काहितरी वेगळ करायचय........
स्वप्नांच्या देशात भटकायचय
प्रयोगानिशी शोधायचय
भवनेच्या पंखात बळ घेऊन
पुन्हा मायदेशी परतायचय.

काहितरी वेगळ करायचय........
चिखलातल्या कमळाला फुलवायचय
सुकलेल्या फुलांना जगवायचय
माती रुक्ष असलि तरी
मातीतल्या माणसांसाठी जगायचय.

काहितरी वेगळ करायचय........
एक स्वप्न उराशी बाळगायचय
काहि वेगळ करता नाहि आलं तरि
माणसातल्या माणूसकीला मात्र जपायचय.

आता तरी हसून घे | Motivational Kavita | प्रेरणादायी कविता | Marathi Kavita - मराठी कविता |

आता तरी हसून घे
आजचा दिवस मिळालाय तुला
आज तरी जगून घे
कश्याला उद्याची काळजी करतेस
आता तरी हसून घे
माहीत आसते सर्वाना फुलणारे
फूल हे सुकनारेच असते
किती ही ते जपले तरी
कोमेजनारच असते
आज फूललय ते सुगंधात न्हाऊन घे
आजचा दिवस मिळालाय तुला
आज तरी जगून घे
कश्याला उद्याची काळजी करतेस
आता तरी हसून घे
काही बरोबर आणलेल नसत
काही बरोबर नेता येत नाही
इतकी दुर्दैवी नको बानूस की कोणाला
क्षणभर सुख ही देता येत नाही
देण्यात ही सुख आसते
ईतके तरी समजावून घे
कश्याला उद्याची काळजी करतेस
आता तरी हसून घे
आजचा दिवस मिळालाय तुला
आज तरी जगून घे
कश्याला उद्याची काळजी करतेस
आता तरी हसून घे
काहीच आपल्या हातात नसत
काहीच आपण करत नाही
किती ही योजना आखल्या
तरी तसे काही घडत नाही
कश्याला विचार करतेस होईल तसे करून घे
कोणावर तरी प्रेम कर
आपला त्याला मानून घे
आजचा दिवस मिळालाय तुला
आज तरी जगून घे
कश्याला उद्याची काळजी करतेस
आता तरी हसून घे
तुला काय वाट ते तूच
सारे करत आसतेस
नशिबात जे आसते तसेच
सारे घडत असते
मीळतय जे आत्ता तुला
ते तर उपभोगून घे
काळजी सोड नशिबवर स्वतावर हसून घे
शहाणपण ठेव बाजूला
मनप्रमाणे जगून घे
आजचा दिवस मिळालाय तुला
आज तरी जगून घे
कश्याला उद्याची काळजी करतेस
आता तरी हसून घे
==============================
ღ ღसुगंधღ ღ

उत्साह | Motivational Kavita | प्रेरणादायी कविता | Marathi Kavita - मराठी कविता |

उत्साह वयात नसतो , असतो तो मनात
मनाने रहा उत्साही , येईल सारे हातात !
..
इंद्रधनुची कमान, रंग त्यात सात
उधळुनिया रंग , करू सर्वांवर मात
..
रंग भंगले कां ? उत्साह संपतात !
हात सुटला कां ? घेतला जो हातात
..
रंगात रंगताना, तुझी असो साथ
मार्ग क्रमणे आहे, घेउन हाती हात
..
मार्गी कोण आले, गुंतले की कोणात ?
खुलली न असता, कलिका सुकतात ?
..
मार्गात थांबणे नाही, होई जरी रात
माघार नाही जराही, जरी होय आकांत
..
माहीत नाही सारे, उगा झुंजतात
या मिळून सारे, करूयात रुजुवात
..
घेऊ शपथ, ना बाहेर काही आंत
निर्धास्त होऊद्या आजची सांजवात
..
आजच्या दिवशी करूया एक बात
प्रेम देऊ, प्रेम घेऊ करू बरसात
..
सुरेश पेठे
१४फेब्रु०९

तुझ्या जगाचा तुच सिकंदर...| Motivational Kavita | प्रेरणादायी कविता | Marathi Kavita - मराठी कविता |

दु:खाला घे प्रित मानुन
गा एक अबोध अश्रुगान
बिनशर्त प्रेम कर
ह्या जगण्यावर अनंत
जग जिंकुन घे तु सारे
असे कर्म कर कर्मठ होऊन
बनुन दाखव स्वत:ला
तुझ्या जगाचा तुच सिकंदर...

होऊ दे आज आकाशी अशी
तुझ्या किर्तीची एक गर्जना
सुखाच्या ओल्या वाळुवरती
नाव तर सगळेच लिहतात स्वत:चे
पण दु:खाच्या काळ्या धोंड्यावरती
रुप दे तु तुझ्या मुर्तीचे
हरवु नकोस तु कधी स्वत:ला
तुझ्या जगाचा तुच सिकंदर...

मागे वळुनी कधी बघणे नाही
बघितलेच तर कुठे थांबणे नाही
एक दु:ख जिथं शंभर सुख
मग फायदा कशात तुच जाण
म्हणुन दु:खाची साथ कधी सोडणे नाही
आयुष्य हे श्रापित वरदान आहे
श्राप समजुन दे वरदान स्वत:ला
बन... तुझ्या जगाचा तुच सिकंदर...

-- सतिश चौधरी

प्रयत्न | Motivational Kavita | प्रेरणादायी कविता | Marathi Kavita - मराठी कविता |

हार झाली आहे तुझी म्हणून तू रडू नकोस
प्रयत्न करायचे मात्र तू कधी सोडू नकोस
पडून पडूनच मूल शिकत उभे रहायला
चुकुन चुकुंनच शिकायचे आसते जीवन जगायला
कोणी किती ही हिणवले तरी ध्येय तू सोडू नकोस
हार झाली आहे तुझी म्हणून तू रडू नकोस
पडायचे प्रसंग तर येणारच चालताना
किटक ठोकरी लागणार मार्ग नवा शोधताना
कोणी किती ही फसवले तरी तू काही थांबू नकोस
हार झाली आहे तुझी म्हणून तू रडू नकोस
चुकणार तर आहे स च नवीन मार्ग शोधताना
ध्यानात ठेव प्रत्येक खूण मात्र तू चुकताना
विचार कर पुन्हा पुन्हा मार्ग तू चालताना
अडकलास जरी कोठे तरी शांत तू बसू नकोस
हार झाली आहे तुझी म्हणून तू रडू नकोस
- सुगंध

कुणासाठी? कुणासाठी? | Motivational Kavita | प्रेरणादायी कविता | Marathi Kavita - मराठी कविता |

कुणासाठी? कुणासाठी?

चिमणी टिपते दाणा
भर उन्हात जाऊन
भरारी घेई आकाशात
चित्त घराशी ठेऊन
         कुणासाठी? कुणासाठी?
सांचवेळ होता
गोठ्याकडे धाव घेई जनावर
भिरभिर मन होई
गरागरा फिरे नजरकुणासाठी? कुणासाठी?
माय दिस रात राबी
बाप फिरी देशो-देशी
पोटात असून भडका
स्वत: राही उपाशी
        कुणासाठी? कुणासाठी?
नवी नवी घेवून येई
बाजारातून कापड
तरी माय बाप घाली
ठिगळ लावून कापड
        कुणासाठी? कुणासाठी?

पण ... नाही रडलो ! | Motivational Kavita | प्रेरणादायी कविता | Marathi Kavita - मराठी कविता |

श्वास चुकला, ध्यास हुकला
साथ सुटला, जीव तुटला
डगमगलो कित्येक वेळा पण ... नाही पडलो
पापण्या होत्या भिजलेल्या पण ... नाही रडलो


बंधन तुटले, हात सुटले
शब्द हुकले, अंदाज चुकले
हरायच्या होत्या कित्येक बाज्या पण ... नाही हरलो
पापण्या होत्या भिजलेल्या पण ... नाही रडलो

संधी हुकली, दिशा चुकली
आशा तुटली, नाती सुटली
जगायचे होते कित्येक क्षण पण ... नाही जगलो
पापण्या होत्या भिजलेल्या पण ... नाही रडलो

मीच सुटलो, पूर्णपणे तुटलो
रोजच चुकलो, नेहमीच हुक्लो
लिहायचं होता खूप कित्येक वेळा पण ... नाही लिहू शकलो
पापण्या होत्या भिजलेल्या पण ... नाही रडलो !!!


विजेंद्र

मी कि माझ्यातील दुसरे कुणी ? | Motivational Kavita | प्रेरणादायी कविता | Marathi Kavita - मराठी कविता |

मी कि माझ्यातील दुसरे कुणी ?

असे का होते
आपण श्वास घेतो
पण जगत असतो दुसर्यांसाठी

असे का होते
मन आपले असते
पण त्यात येणारे विचार नेहमी दुसर्याचे असतात

असे का होते
आपल्या इच्छा वेगळ्या असतात
पण दुसर्यांच्या इच्छेसाठी आपल्या इच्छा माराव्या लागतात

असे का होते
सर्व काही आपल्या जवळ असते
पण तरीही आपण दुसर्याच्या मागे धावत असतो

तेव्हा माज्या मनात विचार आला
मी `मी' आहे कि माज्यामधले दुसरे कुणी

                        कवियत्री  -  अश्विनी  दाभोळकर
                        ''निशब्द प्रेम" पेज अद्मीन इन फेसबुक

आयुष्याची मजा यावी | Motivational Kavita | प्रेरणादायी कविता | Marathi Kavita - मराठी कविता |

असे जगावे आयुष्य कि,
आयुष्याची मजा यावी .
आयुष्यातून कंटाळ्याने,
आयुष्यभराची रजा घ्यावी .

आजंच  आता जगू,
उद्याचं काय ते उद्या बघु.
चिंता जावी अशी काही विसरून,
जसे फुल नकळत गळावे देठापासुन.
हि अवस्था मनाची  इतक्या सहजा व्हावी.

मनात उल्हासाचे इंद्रधनू,
पसरत राहावे क्षणोक्षणी.
आपला उत्साह पाहून,
आनंद व्हावा फुलाच्या मनी.
चैतन्याच्या बेरजेतून उदासीनता वजा व्हावी.

.....अमोल

जीवनांतील अनेक रात्री : Motivational Kavita | प्रेरणादायी कविता | Marathi Kavita - मराठी कविता |

जीवनांतील अनेक रात्री
  जागेपणांत सरून जातात
गत आठवणींचे डोंगर
  नजरेसमोर उभे रहातात ।

सुखद आठवणी मनामध्यें
  लिमलेट परि चघळल्या जातात
त्याची एक अवीट गोडी
  दीर्घकाळ मागे ठेवून जातात ।

सुख असते जवाएवढे
  दुःख पर्वता एवढे म्हणतात
गत जीवनांचा विचार करता
  हें बोल साफ खोटे ठरतात ।

जीवनांतील सुखद आठवणी
  मनीं अतृप्ति निर्माण करतात
म्हणूनच अनेक रात्री जागून
  लोक त्यात रंगून जातात ।। रविंद्र बेंद्रे
कविता चित्ररुपात पहायची असल्यास ...

शब्द येतात तेव्हां | Motivational Kavita | प्रेरणादायी कविता | Marathi Kavita - मराठी कविता |

जागे झालेत शब्द
जागवू लागले कवी
शब्द्प्रकाश घेऊन उगवू लागला
शब्दांचाच तो रवी

मग शब्दांचीच ती सुर्यकिरणे
शब्दच शब्द सारे
अंगालाही स्पर्शुनी जाते
शब्दांचे वारे

आकाशातुनी कोसळती रे
शब्दांच्याच धारा
शब्दच सर्व सांगतो मजला
निसर्ग तो हि सारा

त्या चांदणीच्या लुकलुकीतुनी
शब्दफुले सांडतात
मजसमोर शब्दांच्या ते
ओळी ओळी मांडतात

शब्दांचाच घेतला निवारा
बसलो त्याच्या छायेखाली
शब्दांचे हे घेऊनी दान
सरस्वती मज देण्या आली

शब्दांच्याच त्या जोरावर
लिहित हे माझं मनं
शब्द हेच आहेत माझे
अनमोल ते धन .................

शब्द हेच आहेत माझे
अनमोल ते धन .................

                          -दि.मा.चांदणे
                           (९९७५२०२९३३)
              (chandanedipak06@gmail.com)

केवळ नशिबाने :: Marathi Kavita - मराठी कविता Gambhir Kavita | गंभीर कविता

केवळ नशिबाने
सत्तेच्या माडीवर बसलेले
चार चाळींचे सरदार
ऐट मारू लागतात
आपल्या पदाचा
आणि
आव आणू लागतात
सर्वज्ञतेचा
तेव्हा उच्च शिक्षित
समाजातील
सर्वात बुद्धिमान वर्ग
मान घालून गर्क असतो
त्यांच्या प्रश्नांची
उत्तरे शोधण्यात
साऱ्याच ज्ञान सूर्यांना
लागते ग्रहण एकाच वेळी
अन काजवे तळपू लागतात
झुंडीझुंडीनी ...

हे मिंधेपण आले कश्याने
ग्रहण लागले कश्याने
म्हणून पाहू जाता
दिसतात ..
आपल्या एका हाताने
त्यांनी झाकलेले आपुले चेहरे
अन दुसरा हात
बांधलेला आपल्याच पोटाला..
त्यांचे बुड असते
अडकलेले
नोकरी नावाच्या हुकात
जे देत जरी असते
त्यांना मिंधेपणाच्या
दु:खाच्या वेदना
अन आश्वासनही
रिटायरमेंटपर्यंत
मिळणाऱ्या नियमित
पगाराचे
दाखवते स्वप्न
कधीहि न संपणाऱ्या
पेन्शनचे
त्या टीचभर पोटासाठी
अन वितभर सुखासाठी
ते करीत असतात
तीच ती खर्डेघाशी
स्वत: चे सूर्यपण विसरून

विक्रांत प्रभाकर

खुप प्रेम करतो गं तुझ्यावर :: Marathi Kavita - मराठी कविता Prem Kavita | प्रेम कविता

खुप प्रेम करतो गं तुझ्यावर,
जवळ तु नसली तर,
करमत नाही मला,
येई आठवण तुझी,प्रत्येक
क्षणाक्षणाला,
कसं कळेना हे
सारं,तुझ्या येड्या मनाला..
खुप प्रेम करतो गं तुझ्यावरं..,
नाही दिसलीस जर तु,जीव खुप
घाबरत..
वाट पाहत तुझ्या येण्याची, मन
इकडे तिकडे वावरत,
खुप प्रेम करतो गं तुझ्यावर....!!
पाहताना तुला नाही,
सावरलो स्वतःला,जुळले हे नयन,
मनी प्रीतिचे तार छेडलो....!!
स्वयं लिखीत:-स्वप्नील चटगे

प्रेम आयुष्यात आल्यावर :: Marathi Kavita - मराठी कविता Prem Kavita | प्रेम कविता

====================
जशी कणीक चांगली मळल्यावर
चपाती फुगून वर येते
पाटावरच्या वाटलेल्या मसाल्याची
चव भारीच वेगळी असते

तसचं प्रेमही आयुष्यात आल्यावर
ते एकजीव व्हावे लागते
अपेक्षा अन स्वार्थ दूर सारून
प्रेमाचे होऊन जगावे लागते

तेव्हाच एक घट्ट नाते
मनात तयार होत जाते
दोन जीव एक झाले की
प्रेम फुलत बहरत जाते

मग कितीही येवोत वादळे
त्यास हसत हसत सामोरे जाते
जरी आला कधी दुरावा
मन धुंदीतच जगत रहाते

पण असे प्रेम करणे
खूपच कठीण असते
पण एकदा असे प्रेम झाल्यावर
जगणे सुंदर होत असते .
=======================
संजय एम निकुंभ , वसई
दि. ३० .  १ १ . १३  वेळ : ६ . ४५  स.   

मला ही वाटायच, माझं कोणीतरी असायला हवं होतं...:: Marathi Kavita - मराठी कविता Virah Kavita | विरह कविता

मला ही वाटायच,
माझं कोणीतरी असायला हवं होतं,
माझ्यात गुंतणारं,
माझ्यात हरवणारं.....

मला ही वाटायच,
माझं कोणीतरी असायला हवं होतं,
मला आपलं मानणारं,
मला हक्काने भांडणारं.....

मला ही वाटायच,
माझं कोणीतरी असायला हवं होतं,
मला खळखळून हसवणारं,
माझ्या दुःखात सोबत रडणारं.....

मला ही वाटायच,
माझं कोणीतरी असायला हवं होतं,
माझ्या स्वप्नात येणारं,
माझी वाट पाहणारं.....

मला ही वाटायच,
माझं कोणीतरी असायला हवं होतं,
मला सुखात ठेवणारं,
मला फुलासारखं जपणारं.....

मला ही वाटायच,
माझं कोणीतरी असायला हवं होतं,
मला i love बोलून लाजवणारं,
माझे गालगुच्चे घेणारं.....

मला ही वाटायच,
माझं कोणीतरी असायला हवं होतं,
माझ्याशी बोलताना हरवणारं,
डोळ्यात पुन्हा मला शोधणारं.....

मला ही वाटायच,
माझं कोणीतरी असायला हवं होतं,
मला प्रेमाने शोना बोलणारं,
जवळ घेऊन मिठीत सामावणारं.....

मला ही वाटायच,
माझं कोणीतरी असायला हवं होतं,
माझ्या सोबत जगणारं,
मला समजुन घेणारं.....
:'(     :'(     :'(

स्वलिखित -
दिनांक ०१-१२-२०१३...
दुपारी १२,००...
© सुरेश सोनावणे.....

जग पाहून :: Marathi Kavita - मराठी कविता | Vidamban Kavita | विडंबन कविता

मैफिलीत जातात कलाकार पाहून !
मैत्री करतात आईपत पाहून !!

दिल देतात प्रेयसी चे रूप पाहून !
नाते तोडतात बेवफाई पाहून !!

सौदा करतात खरीदार पाहून !
विमा उतरवतात आईपात पाहून!!

रहातात चूप आपली चूक पाहून !
पाया पडतात स्वार्थ पाहून!!

दिल दुखते असा व्यवहार पाहून !
हैराण आहे मी मतलबी जग पाहून!!

तुषार खेर

महागाई :: Marathi Kavita - मराठी कविता | Vidamban Kavita | विडंबन कविता

 महागाईचे  सगळे  बहाणे

सहन  करणे  भाग  असायचे

महागला  तो  gas  भयंकर

जणू  चुलीने  डोळे  मिटले

कशी  मिळेल  भाजी  भाकर

भुकेने  आतडे  तुटले

तेल  रॉकेल  नसता  घरी

लाकडे  शेण्या  की  करी

महागाई  पक्की  सठेबाज

ती  तर  डबल  भाव  खायची

डबल भाव  वाढतच

टंचाई  नाव  द्यायची

कशी  करावी  साजरी  सणवारी

मनी  खंत  वाटुनी  डोळ्यात  येई  पाणी

पेट्रोल  भडकले  डिसेल  भडकले

गाडी  कुठली  त्वो  व्हीलर  हि  fashion झाली

महागयीचा  खर्या  रेखा

मला  कळून  चुकल्या  होत्या

मुले  म्हणती  फिरायला  जायू

मजबूर  मी  कसे  कुठे  मी  नेऊ

कशी  मिळेल  शांती  जीवाला

कौन  आवारे    ह्या  महागायीला

 - सौ  संजीवनी  संजय  भाटकर  :)

मी आणि माझे तीन मित्र :: Marathi Kavita - मराठी कविता | Friendship Kavita | मैत्री कविता

तशी नातेवाईकांची कधी मला गरजच नाही भासली,
सुख - दु:ख नेहमी आम्ही एकत्रच वाटली,
दिलीप आणि नितिन तसे बालपणिचे मित्र,
एन तारुण्याईच्या ओघात संदेश ने भर घातली . . .

ते नाते असे घट्ट होते, जशी रेशमाची गाठ,
कधीच फिरवली नाही आम्ही, एकमेकांकडे पाठ,
तसा आपापल्या आयुष्यात, जो तो गुंतलेलाच असायचा,
पण गरज आहे का माझ्या मित्राला, हे जो तो वळुनच पहायचा . . .

दिलीप तसा शांत, पण जसा फौजेतला मेजर,
शिस्त आणि नम्रपणा, नेहमी त्याच्या जिभेवर,
वेळ आली कोणावर, तर नेहमी पुढे धावतो,
बचतीचे गणित माझ्यापुढे नेहमी मांडतो . . .

नितिनची तर काय बाबा, बातच निराळी,
कधी कोणाकडे पाहून त्याने, फूंकलीच नाही शिराळी,
जगण्याचा त्याचा काही फंडाच और आहे,
लेक्चरचे बाण आमचे त्याच्याकडेच वाहे . . .

संदेश सारखा स्वच्छंदी माणुस भेटनारच नाही,
त्याची आईडिया आणि त्याचे फंडे कधी कळलेच नाही,
मनाने असा निर्मळ, जसा वाहता झरा,
माझ्या भावनांसाठी, एक सैफ डिपोसिट बरा . . .

अशी माझी मैत्री आणि असे माझे मित्र,
हृदयात माझ्या आहे त्यांचेच चित्र,
कधी मस्ती, कधी मज्जा, तो प्रत्येक क्षण जिवंत आहे,
माझ्या आयुष्याच्या डायरीत, प्रथम त्यांचेच नाव कोरलेले आहे . . .


- दीपक पारधे

गोड मैत्रीण आहेस तू माझी :: Marathi Kavita - मराठी कविता | Friendship Kavita | मैत्री कविता

प्रेमळ तुझं मन, भोळा स्वभाव तुझा...

प्रेमात आपटली आहेस, जीव गुंतलाय तुझा !!!

कसं समाजावतेस तू त्या वेड्या मनाला ???

कसं सहानुभूती देते आहेस त्या एकट्या जीव्हाला ???

दूर राहून प्रेम निभावणं कठीण आहे...

Hahaha तुझी LOVE STORY unique आहे !!!

गोड मैत्रीण आहेस तू माझी...

अशीच ऱ्हां, सात हवी आहे तुझी !!!

.....................................................amu♥

आयुष्याच्या मार्गात,सोबत्यांची आठवण येईल का? :: Marathi Kavita - मराठी कविता | Friendship Kavita | मैत्री कविता

कधी कधी अशी अवस्था होते कि मन शांत बसत नाही,
खूप चल-बिचल असते मनात,
खूप एकटेपणा जाणवतो,
अन त्यात मित्र-मैत्रिणींची खूप आठवण येते,
त्यांच्यासाठी एक छोटासा प्रयत्न.....

अजाण अशा वातावरणात,
कोणी एकट रहायला शिकवेल का?
आयुष्याच्या मार्गात,
सोबत्यांची आठवण येईल का?

मन झुरतय,आसुसलय कोणासाठी,
त्याची साद एकू येईल का?
आयुष्याच्या मार्गात,
सोबत्यांची आठवण येईल का?

न बोलणारं मन,
चंचल असं हृदय,
दुसऱ्यासाठी धड-धडेल का?
आयुष्याच्या मार्गात,
सोबत्यांची आठवण येईल का?

न मोजता येणारे सोबती,
मित्र-मैत्रिणींची येणारी आठवण,
यात अश्रूंचा मेळ घालता येईल का?
आयुष्याच्या मार्गात,
सोबत्यांची आठवण येईल का?...
  .....श्रीकांत रा. देशमाने.

मैञी तुझी अन् माझी :: Marathi Kavita | मराठी कविता | Friendship Kavita | मैत्री कविता |

| प्रेम कविता.दोन मने, एकत्र हसतात एकत्र बोलतात,
  पण प्रेमाचे गुपित कधीच एकमेकांना ना सांगता राहतात....!
हि दोन मने एक मैत्रीण अन एका मित्राचे आहे, जिथे कधी मैत्रीचे रुपांतर प्रेमात झाले दोघानाही न कळले आहे....!
दोघही एकमेकांवर खूप प्रेम करतात,
  पण परिस्थिती मुळे सांगण्यास घाबरतात....!
मित्राचे लग्न ठरलेले आहे,
  मैत्रिणीने प्रेम हे म्हणून मनी लपवलेले आहे....!
तो तिला म्हणतो का ग वेडे मला आधी नाही भेटलीस,
  मग आपणच असतो एकमेकांचे आता सोबती....!
ती म्हणे त्याला देवाच्या मनी काय आहे कधी कुणास कळले म्हणूनच प्रेम असूनही आपले नाते नाही जुळले....!
कदाचित पुढच्या जन्मी आपण भेटू,
  तू अन मी असे आपले जग सजवू....!
या जन्मी मैत्री आपली जपावी मिळून दोघांनी,
  पुढील जन्मी आपण होऊ तू साजन अन मी साजणी....!!

ती म्हणजे कलर प्रिंट तर : Marathi Kavita मराठी कविता | Vinodi Kavita विनोदी कविता.

ती म्हणजे कलर प्रिंट तर
मी म्हणजे झेरॉक्स कॉपी,
कळ्त नव्हत लव स्टोरी
होईल तरी कशी...???

म्हणून म्हनलं देवाला
जमेल कारे आमची जोडी.
तर तो म्हनला टेन्शन नको घेउ यार
मला पण काळजी आहे तुझी थोडी थोडी..!!!

@सतीश भूमकर

मला कुठे जमतं तुझ्यावर चार शब्द बोलायला : Marathi Kavita मराठी कविता | Prem Kavita | प्रेम कविता.

मला कुठे जमतं
तुझ्यावर  चार शब्द  बोलायला .....

तुझ्या सौंदर्याचे  कौतुक माझ्याच मुखाने करायला

तु म्हणतेस तुला जराही माझी किंमत नाही
पण हृदयाला कोण  समजावेल

वेळच  नसतो त्याला तुझ्यावर लिहलेल्या कवितांना
ओठांशी आणून तुला माझ्या मोहात पाडायला.....
-
© प्रशांत डी शिंदे

खरं तर तुझ्याशिवाय, मला ही करमत नाही : Marathi Kavita मराठी कविता : Prem Kavita | प्रेम कविता

तु माझ्याशी किती ही भांडलीस,
माझ्यावर किती ही ओरडलीस.....
तरी मला शोनू तुझा,
कधीच राग येत नाही.....
कारण ???
तुझ्यावर खुप प्रेम केलयं,
आणि करतोय गं मी.....
खरं तर तुझ्याशिवाय,
मला ही करमत नाही.....


स्वलिखित -
© सुरेश सोनावणे.....

आयुष्य थोडसं असाव. Marathi Kavita मराठी कविता : Prem Kavita | प्रेम कविता

आयुष्य थोडसं असाव,
पण आपल्या माणसाला ओढ लावणार असाव.
आयुष्य थोडच जगाव,
पण जन्मोजन्मीच प्रेम मिळाव.
प्रेम असं द्याव की,
घेणाऱ्याची ओंजळ अपुरी पडावी.
मैञी अशी करावी की,
स्वार्थाचही भान नसावं.
आयुष्य असं जगाव की,
"जग अजुन थोडासा, मी येईन नंतर"
अस मृत्युनेही म्हणावं....

तुझ्या आठवणीत रात्र-रात्र जागावसं वाटतं..Marathi Kavita मराठी कविता Prem Kavita | प्रेम कविता

तुझ्या आठवणीत रात्र-रात्र जागावसं वाटतं,

तुझ्या आठवणीत क्षण-क्षण रडत बसावसं वाटतं..

तुझ्या आठवणीतचं तुझ्याचंसाठी जगतोय मी

हे ओरडून- ओरडून सांगावसं वाटतं ,

तुझ्या आठवणीत एकदा का होईना खोटं-खोटं मरावसं वाटतं..

माहीत आहे भेटणार नाहीस तु मला,

तरीही देवाकडे प्रत्येक वरदानात

फक्त आणि फक्त तुलाचं

मागवसं वाटतं..

शेवटी कुणीच कुणाच नसतं : Marathi Prem Kavita Marathi Virah Kavita

आज कळून चुकलय मला,
या जगात आपलं कोणच नसतं.....
मनापासून जोडलेलं अनोळखी नातं,
आयुष्यात शेवटी परखच ठरत असतं.....
उपकार केल्यासारखी वागतात काही लोक,
प्रत्येक नातं मतलबीपणाच बळी ठरतं.....
स्वतःच्या जिवापेक्षा जास्त जपलेलं नातं,
एका गैरसमजा मूळे धाग्यासारखं तोडलं जातं.....
कितीही आपलं समजा कुणी कुणाला,
शेवटी कुणीच कुणाच नसतं.....
शेवटी कुणीच कुणाच नसतं.....

प्रेम करण शिकाव माझ्याकडून : Marathi Kavita : मराठी कविता : Prem Kavita | प्रेम कविता

पाकळीने कोमलता पहावी तुझ्या ओठांची
सागराने गहेराई शोधावी तुझ्या डोळ्यांची
नादीने खळखळणे शिकाव बघ तुझ्याकडून
फक्त एक कमी आहे गं तुझ्यात ,
प्रेम करण शिकाव माझ्याकडून..

कोकीळेने मधुरता ऐकावी तुझ्याकडून
फुलांने मग सुगंधही घ्यावा तुझ्याकडून
सरींनी सुद्धा बरसणे शिकाव तुझ्याकडून
फक्त एक कमी आहे गं तुझ्यात ,
प्रेम करण शिकाव माझ्याकडून..

ढगांनेही पाहत राहावे काळ्याभोर या केसांस
इंद्रधनुही रंग घेई  रंगीत तुझ्या डोळ्यात  
दुक्खानेही सुखं शिकाव गालाच्या त्या खळीत
फक्त एक कमी आहे गं तुझ्यात ,
प्रेम करण शिकाव माझ्याकडून..

सूर्य मग न अस्त होई पाही तोही तुझ्याकडे
चंद्राला मग प्रकाश देई पुन्हा पहाया तुलागडे
लाजळूनेही लाजण शिकाव बघ तुझ्याकडून
फक्त एक कमी आहे गं तुझ्यात ,
प्रेम करण शिकाव माझ्याकडून..

* सागर बडे *

गेलीस मला जिवंतपणी मारुन | Virah Kavita | विरह कविता Marathi Kavita मराठी कविता :

खुप चांगल केलस,
माझ्याशी Break-Up करुन.....

मनातून खुशी झाली तुला,
माझ्याशी जोडलेलं नातं तोडून.....

खुप छान वागलीस,
गेलीस मला परखं करुन.....

खुप प्रेम केलस माझ्यावर,
खोटं खोटं नाटकी बोलून.....

खुप बरं केलस,
मला एकटं तडफडण्यासाठी टाकून.....

खुप वार केलेस,
चाललीस माझ्या मनावर जखमा कोरुन.....

खुप मस्त राहीलीस,
मला विरहाच्या अग्नीत जाळून.....

खरच खुप खुप आभारी आहे मी तुझा,
तुझ्यावर खरे पण अधुरे प्रेम करुन.....

जगण्याची फसवी आस दाखवलीस,
गेलीस मला जिवंतपणी मारुन.....

गेलीस मला जिवंतपणी मारुन.....

© सुरेश सोनावणे.....

विरह कविता :: विसरू कसा? Marathi Kavita मराठी कविता : Virah Kavita |

आठवायचं नाही म्हंटलं तरी
विसरु शकत नाही तुला
कारण....
विसरण्या साठी सुध्धा
आठवावच लागतं तुला

आठवलं तुला कि
आठवतात भेटी आपल्या
अन.....
विसरून जातो कि ,
विसरायचं तुला

तूच सांग सखे
विसरू कसा तुला?
अगं..
.तुझ्या शिवाय काही,
अठवणीच नाही मला .

ह्या पेक्षा म्हणतो मी
आठवत राहतो तुला
निदान...
माझ्या बरोबर नाहीयेस तू .,
हे विसरायला होईल मला.



केदार.... 

काही कळेना मना कोण कुणाशी खेळत असतं Marathi Kavita : मराठी कविता : Prem Kavita | प्रेम कविता

जे नशीबात असतं ते ह्रदयात... नसतं
जे ह्रदयात असतं ते नशीबात...नसतं
काही कळेना मना कोण कुणाशी खेळत असतं

जे दैवात असतं ते नियतीच्या मनात नसतं
जे नियतीच्या मनात असतं ते कळत नसतं
काही कळेना मना कोण कुणाशी खेळत असतं

जे जीवनात नसतं ते आयुष्यात येत असतं
जे आयुष्यात नसतं ते जीवनाचा भाग बनून जातं
काही कळेना मना कोण कुणाशी खेळत असतं

जे दूरच असतं ते जवळ वाटत असतं
जे जवळ असतं ते आपलं वाटत नसतं
काही कळेना मना कोण कुणाशी खेळत असतं

खरं प्रेमही असंच असतं जरी ते भेटत नसतं
तरी एकही क्षण मन प्रेमावाचून जगू शकत नसतं
काही कळेना मना कोण कुणाशी खेळत असतं .

-संजय एम निकुंभ , वसई

फक्त एक तुच नाही आहे... Marathi Kavita मराठी कविता | Virah Kavita विरह कविता

खुप दुःख आहे आयुष्यात,
थोडे फार सुख ही आहे.....
पैसा अडका आहे आयुष्यात,
प्रेम न मिळाल्याची गरीबी आहे.....
मित्र मैत्रिणी आहे आयुष्यात,
कोणी जिवाभावाच नाही आहे.....
सर्व काही मिळाले आयुष्यात,
फक्त एक तुच नाही आहे.....
फक्त एक तुच नाही आहे.....

© सुरेश सोनावणे.....

ती खुप बदलली आहे रे... Virah Kavita विरह कविता

पाहताच क्षणी नजरेत भरणारी,
कातिल अदेने घायाळ करणारी,
मनात घर करुन राहणारी,
ह्रदयात ठान मांडून बसणारी.....

कधी मला पाहून गोड लाजणारी,
कधी मध्येच खळखळून हसणारी,
कधी हक्काने रागवणारी,
कधी कडकडून भांडणारी.....

ती खुप बदलली आहे रे...!!

कधी स्वप्नात येऊन सतवणारी,
कधी good morning बोलून
मला उठवणारी,
कधी रात्रभर
जागवणारी,
कधी मनसोक्त गप्पा मारणारी.....

कधी i hate u बोलून छळणारी,
मी i love u म्हणताच मिठीत
घेणारी,
कधी love u बोलताच
same 2 u म्हणणारी,
कधी i like u म्हणुन आवडणारी.....

ती खुप बदलली आहे रे...!!

कधी माझ्यावर जीव ओवळणारी,
मला स्वतःच्या जिवापेक्षा जास्त
जपणारी,
मरेपर्यन्त साथ
देण्याची वचने देणारी,
ती दिलेली सारी वचने
खोटी ठरवणारी.....

कधी माझ्यासाठी झूरणारी,
मी नाही दिसलो की वेडीपिशी होणारी,
सैराभैरा बेचैन होवून मला शोधणारी,
माझ्या आठवणीने व्याकुळणारी.....

ती खुप बदलली आहे रे...!!

डोळ्यातून सरळ ह्रदयात उतरणारी,
तिच्या असण्याने माझे जग
व्यापणारी,
माझे अस्थित्व विसरायला लावणारी,
माझ्या आवती भोवती घुटमळणारी.....

माझ्या डोळ्यात अश्रूं पाहून
रडणारी,
की आता मला रडवणारी,
माझ्या कवितेला दाद देणारी,
माझ्या प्रेम रंगात रंगणारी.....

ती खुप बदलली आहे रे...!!

माझी बायको होण्याचे स्वप्न
पाहणारी,
मलाच सर्वकाही मानणारी, माझ्यावर
जिवापाड प्रेम करते म्हणुन
फसवणारी,
की आता माझा तिरस्कार
करणारी.....

माझ्या सुखात सुख मानणारी,
माझ्या दुःखात सदैव साथ देणारी,
माझी एक क्षणही सोबत न
सोडणारी,
की आता मला एकटं सोडून
जाणारी.....

आता खरच रे मित्रा,
ती खुप बदलली आहे रे...!!

© सुरेश सोनावणे.....

राहिल्यात फक्त आणि फक्त आठवणी : Virah Kavita

बसलं एकांतात कधी कि ते 
जुने दिवस आठवतात
बालपणीच्या आठवणी पुन्हा 
नव्याने साद घालू लागतात…!! 

ती शुक्रवारची रात्र म्हणजे आमच्या 
आनंदाला आलेली भरती असायची 
कारण त्या रात्री दूरदर्शन वर एक 
मस्त हिंदी फिल्म असायची…!! 

शनिवारी रात्री जागतांना मात्र 
खूप जास्त फार भीती वाटायची 
कारण त्या रात्री फिल्मच्या 
आगोदर 'आप बीती' असायची…… !!

ती रविवारची दुपार म्हणजे 
आम्हा सगळ्यांची चंगळ असायची 
कारण शक्तिमान बघायला आमची 
सगळी GANG एकत्र यायची…!! 

शक्तिमान नंतर ती आर्यमान 
लागली कि नेमकी लाईट जायची 
आणी मग वायरमनच्या अक्ख्या 
खानदानावर शिव्यांची बरसात व्हायची…!! 

आठवतात ते दिवस अनं जुन्या 
आठवणींचा एक हुंदका येतो 
आणी नकळत अश्रूंचा एक 
थेंब टपकन या गालावर पडतो...!!  

@सतीश भूमकर,शेवगाव

पुन्हा एकदा प्रेम झाल : Marahi Love Poem | Marathi Kavita | मराठी कविता | Prem Kavita | प्रेम कविता

माला पुन्हा एकदा प्रेम झाल,

परत तीचच माला क्रेझ आलशाहनपानाच ते एक फेज आलनात तिच्याशी पुन्हा सेट झाल  

ब्रेकप नंतर गेला आठवडा माझा मजेत मोकळं मोकळं वाटत होत खूप नव्हता कुणाचाच प्रश्नोत्तराचा 'हेडेक'मग मात्र एक एक क्षण साताऊ लागला आठवणीत तुझ्या माला तो गुंतवू लागला

सारखं सारखा वाजणारा फोन शांत झाला होता मिस करत होतो तुला मी खूप जास्त तेव्हा पण तुझा साधा मिस कॉल ही येत नव्हताजुने तुझे म्यासेजेस मी पुन्हा पुन्हा वाचायचो ते सारे क्षण आठवून एकटाच हसायचो

केल होत्त 'बोर' होऊन ब्रेकअप मी झाला होता अहंकार उगाचच स्वतहाचादिल इतक  प्रेम तू माला मनापासून माज आल होता माला सार सहजच मिळून  आठवणींने तिच्या सगळं पाणी-पाणी झाल
आणि माला पुन्हा एकदा प्रेम झाल आधी माला वाटायचं की मी म्हणजे कायआठवणीने तिच्या झाली माझी पुरतीच गाय मोठ्या मनाने तिने माझा स्वीकार केला प्रेमाचा तो 'फील' पुन्हा माझ्या पदरात दिला आणि माला पुन्हा एकदा प्रेम झाल

यावेळी मनापासून आणि किम्मत कळून झाल
* सागर बडे *

तुझ्याशिवाय मला खरं तर करमत नाही... Marathi Kavita Marathi Love Poems Marathi Sad Poems

तुझ्याशिवाय आता,

मन कुठेच लागत नाही.....
तुझ्याशिवाय आता,मी काहीच मागत नाही.....
शोधतो बहाणे तुझ्याशी बोलायचे,माझे इशारे तुला जरा देखील कळत नाही.....
का करतो मी असे वेड्यासारखा,माझे वागणे तुला जरा दे खील समजत नाही.....
आधीन झालोय गं मी तुझा,तुझं व्यसन काही केल्या सुटत नाही.....
नेहमी तुझाच विचार करत असतो,माझे वाहणारे तुला कसे दिसत नाही.....
फिरत असतो सैरभैर आठवणीत तुझ्या,तु शोधुनही मला सापडत नाही.....
आता नाहीच सहन होत,मला एक क्षणही दुरावा तुझा.....
काय करु काय सांगु मी तुला,तुझ्याशिवाय मला खरं तर करमत नाही.....
तुझ्याशिवाय मला खरं तर करमत नाही..... :-D :-P

© सुरेश सोनावणे.....

काय म्हणावं या वेड्या प्रेमाला : Marathi Love Poem : Marathi Sad Kavita

तुझ्याशिवाय नाही जगू शकत....
.

असं कितीही म्हटलं अन वाटलंतरी तुझ्याशिवायचं जगावं लागतंय मला.
.तू नाहीस आयुष्यात, हे कितीही वास्तव असलं तरी, तू आहेस असं समजूनच जगावं लागतंय मला.
.तू आहेस दूर म्हणून काय झालं, माझ्या प्रत्येक क्षणात, तुझी जाणीव होऊन जगणं कसं विसरू मी या वास्तवाला.
.तू नाहीस माझी कधी होणारही नाही, तरी तू माझीच आहेस, असं हृदयाला वाटतं रहाणं, काय म्हणावं तुझ्या धुंदीत जगण्याला.
.असं कसं नातं उमललं मनात तूच सर्वस्व होऊन गेलीस तुझ्या शिवाय जगणंच शक्य नाही, काय म्हणावं या वेड्या प्रेमाला .


संजय एम निकुंभ , वसई

ही कविता खास तिच्यासाठी... Marathi Prem Kavita : Marathi lonely Poems

शोनू आज काही मागतो तुझ्याकडे,

ते तु मला देशील का 
फार काही नको गं मला,फक्त तु माझी होशील का 
बाकी काहीच अपेक्षा नाही गं माझी तुझ्याकडे...!!
तुझ्या अनमोल आयुष्यातले,दोन क्षण मला देशील का 
हातात घेऊन हात माझा,दोन पाऊल सोबत माझ्या चालशील का 
आयुष्यभर नाही पण,दोन सेँकद माझ्यावर प्रेम करशील का 
सात जन्माची वचने नको मला,दोन मिनीँट साथ माझी देशील का 
कधीतरी माझ्या मनाला,तु समजुन घेशील का 
मी कुठेही उरलो नसलो तरी,मनात तुझ्या थोडी जागा देशील का 
मी या जगात नसताना,दोन क्षण माझ्यासाठी रडशील का 
दोन क्षण माझ्यासाठी रडशील का 
" i love u shonu,मी तुझ्यावर खुप प्रेम करतो.....



by  सुरेश सोनावणे.....

तू माझ्याशी लग्न करशील. Marathi Kavita Marathi Love Poems

एक अनोळखी मुलगा येईल,

तुझ मन नाही,तुझ रूप पाहील. 

तुझ्या सुंदरतेवर भाळुन नक्कीच, तो लग्नाला होकार देईल.

 मान्य आहे, तुझ्या चांगल्यासाठीच, तुझे आई-वडील हा निर्णय घेतील. 

पण एका अनोळखी मुलाशि लग्न करण्या पेक्षा, तू माझ्याशी लग्न करशील....

मग,तुझ्या भावनांशी खेळले जाणार, कुणी बोलायला ,तर कुणी चालायला सांगणार, 

हे सर्व झाल्यानतर, हुंडयाच्या नावाखाली, तो तुझ्या आई-वडिलांकडे भीक मागणार.. 

तुझ्या चांगल्यासाठीच, तुझे आई वडील, त्याला ही भीक द्यायला तयार होतील, 

पण एका भीकार्‍या शी लग्न करण्या पैक्शा, तू माझ्याशी लग्न करशील...

यदा कदाचित, तो मुलगा चांगला निघाला तरी.. फक्त जीवनाशी तडजोड म्हणून, तो लग्नाला होकार देईल.

तुझे पालक ही त्याचे रूप आणि मुखय म्हणजे किती हजारांची नोकरी आहे, हे पाहून लग्नास मान्यता देतील.

पण जीवनाशी तडजोड करणार्‍या श्रीमनताशी, काय तू जीवनभराच नात जोडशिल..

अग एका हृदयाने भिकारी मुलाशि लग्न करण्या पैक्शा, तू माझ्याशी लग्न करशील..... 

तो तुला बायको म्हणून घरात ठेवेल.. तू माझ्या हृदयात राहशील..

तो तुझ्या भावनाना समजावून घेण्याचा प्रयत्न करेल.. मी त्याच भावनांशी माझे नाते जोडेल..

हृदयतून निघालेल्या माझ्या या शब्दांवर, मला माहीत आहे तू नक्कीच हसशील.. 

तरी पण.........

एका अनोळखी मूलाशी लग्न करण्या पेक्षा, तू माझ्याशी लग्न करशील....

कुणीतरी आज् सांगेन् का माझ्या अबोलीला... Marathi Kavita Feeling Sad Poems

एक् मैत्रीण् होती माझी
जिवाला जीव देणारी,
आणि वेळे परि माझे
दुखही वाटुन घेणारी
तिला माहीत होत
माझ्या मनात आहे कोण्?
पण मी समजु शकलो नाही
प्रेमाचा.हा त्रिकोण्
विश्वास ठेउन तिच्यावर
सांगत होतो सगळ तिला
मला हवी होती माझी अबोली
हे माहीत होत तिला
माझा निरोप घेउन
ती वेगाने पळायची
माहिती न्हवत पण् का ती
मनातल्या मनात जळायची
मला न्ह्वत माहित ती
अस का वागली होती
कदाचित ती ही माझ्यावर
प्रेम करायला लागली होती
पण् माझ्या मनात तर्
एकच् अबोली होती..
जी थोडी शांत
थोडी अबोल होती
ठरवल जेंव्हा आता
तिला बोलायचे सर्व् काहि
तेंव्हा माझी मैत्रिण् म्हणाली मला
तुला सत्य अजुन माहित नाही
प्रेम् करतोस् तु जिच्यावर
ति तुझी अमानत नाही...
तु इथे तिच्या
प्रेमासाठी झुरत आहे
आणि ती तिकडे कुणाच्यातरी
हातात हात घालुन फ़िरत आहे
तिचा एक्-एक शब्द
माझ्या काळजात शिरला होता
अशा प्रसंगी माझ्या मैत्रिनिणेच
माझा हात धरला होता माहित होत आता मी माझ्या अबोली पासुन
खुप दुर जाणार आहे
आणि माझी मैत्रिणच
माझी जिवनसाथी होणार आहे
,मी ही मग अबोलीच्या
आठवणींची होळी केली
आणि मैत्रिणीसोबत आउष्याला
नव्याने सुरुवात केली
हि तर आउष्याची
नवी सुरुवात होती..
पण् तरिही कसली तरी
कमी जाणवत होती.
दिवसा मागुन दिवस गेले
सर्व् काही बदलले होते.
ती ही बदलली
जिला मी जिवनसाथी म्हणुन निवडले होते.
मी आणि माझी अबोली
तिच्या जाळ्यात फ़सलो होतो हे मला समजु लागले होते
माझ्या आणि अबोलीच्या दुराव्याचे
कारण उमजु लागले होते,,
कोण मला फ़सवत होते
आणि कोण् माझी अमानत न्ह्वती
हे मला आता कळुन चुकले होते
म्हणुनच तर् मन् माझे
अबोलीच्या एका भेटीसाठी आउष्यभर मुकले होते......

पण्..
कुणीतरी आज् सांगेन् का माझ्या अबोलीला...
आता फ़क़्त एकदाच ये भेटायला...
जाता जाता मनातल सांगेन तिला
येताना मात्र अबोली
गुलाबाच एक् फ़ुल घेउन ये
आणि पहिला स्पर्श तुझाच असुदे
माझ्या समाधिला..........

एकदा का होईना मला तुझ्याशी प्रेम करायचय आहे,.. Marathi Kavita : Marathi Sad Feeling Lonely Poems

एकदा का होईना मला तुझ्याशी प्रेम करायचय आहे

मनाच्या कळीलासुद्धा फ़ुलाप्रमाणे फ़ुलवायच आहे
एकदा का होईना मला तुझ्याशी प्रेम करायचय आहे

तुझे ते टपोरे घारे डोळे
व गुलाबासारखे गाल
तुझे ते ओठ नशिले
आणि मस्तानी चाल
फ़क्त माझ्याच या नजरेणे तुलाच बघायचे आहे
एकदा का होईना मला तुझ्याशी प्रेम करायचय आहे

तुझा तो सुंदर चेहरा
जणू जास्वंदी सोबत मोगरा
तुझे ते सोणेरी रूप
जसे साखरेत मुरलेले तुप
त्यातल प्रत्येक स्वाद मलाच चाखायचा आहे
एकदा का होईना मला तुझ्याशी प्रेम करायचय आहे

तुझे ते लांब रेशमी केस
हलकेच हवेत उडत
तुला झुल्यात बसवण्यासाठी
मन माझे तडपडत
त्या स्वप्नाच्या झुल्यात मला पण झुलायचे आहे
एकदा का होईना मला तुझ्याशी प्रेम करायचय आहे

तु जवळून माझ्या जाताना
येत असे सुगंधी वारा
मनात माझ्या बरसे
जणू पावसाच्या धारा
त्या सुगंधी पावसात तुझ्याच बरोबर भिजायच आहे
एकदा का होईना मला तुझ्याशी प्रेम करायचय आहे
मनाच्या कळीलासुद्धा फ़ुलाप्रमाणे फ़ुलवायच आहे

Marathi Kavita : उत्तर दे ??????????????

माझ्याशी बोलू नकोस
अस म्हणतेस?
मग गपचुप माझ्या मोबाइल
वर misscall का देतेस?

छोट्या छोट्या कारणं वरुण
भानडतेस ,
मग स्वताच थोड्या वेळाने
sorry का म्हणतेस?

फिरायला जाऊ अस
म्हणतेस,
मग decide करताना
इतकी का डगमलातेस ?

रस्त्यावर हात पकडू नकोस
अस म्हणतेस,
पण इकती असल्यावर गपचुप
hug कशी करतेस?

माझ नाव तुझ्या सोबत जोडाव
अस म्हणतेस,
मग कॉलेज मधे पोरानी चिडवल्यावर
इतकी का भड़कतेस ?


दुसर्या couple ला पाहून romantice
होतेस,
मग स्वत रोमांस करायला इताकि
का लाजतेस?

माझ्यावर प्रेम करतेस
अस म्हणतेस,
मग तुझ्या आईला का घाबरतेस?

कविता कॉपी च्या आहेत
अस म्हणतेस,
मग sarvya कविता करतो
असा मैत्रिनिना का सांगतेस?

कविता वेईगरे जमत नाही
अस म्हणतेस,
मग माझ्या कवितेच answer
देयायला का बघतेस?
=========@========
देशील का उत्तर?? कवितेतून??

Marathi Kavita : तुझ्या लग्नाच आमंत्रण...

माझ्या साठी फ़क्त आता
एवढच करशील का
तुझ्या लग्नाच आमंत्रण
मला देशील का ?
तुझ्या लग्ना मधे
मी नक्की नक्की येइन
शेवटच्या दिवशी तुला मी
डोले भरून पहिन
तो दिवस माझ्या साठी
खुप दुखाचा असेल
त्या दिवशी माझ्या कड़े पाहून
हळूच हसशील का ?
तुझ्या लग्नाच आमंत्रण
मला देशील का
तू नाही बोलवलस तरी
सुधा येइन तुझ्या साठी वेटर्स च काम मी करीन
मी भरलेल जेवनाच ताट
तू खाशील का ?
तुझ्या लग्नाच आमंत्रण
मला देशील का ?

तो दिवस माझ्या साठी
खुप दुखाचा असेल
त्या दिवशी मी मंगल अस्टका गाइन
ती मंगल अस्टका खुप दूखाची असेल
ती ऐकून तू हळूच रडशील का ?
तुझ्या लग्नाच आमंत्रण मला देशील का ?
जसा सग्ल्यांचा निरोप घेशील
तसा माझा सुधा घेशील का
डोळ्यात डोळे घालून मला
जाऊ का म्हणशील का ?
जस रोज take care ,
have a nice day
गाड़ी सावकाश चालव
अस बोलायाचिस तस् बोलशील का
तुज्या लग्ना च आमंत्रण मला देशील का

कदाचित तुझ लग्न मला
नाही होणार सहन
माझ्या डोळ्यात माझ च
दिसल मला मरण
मी मेल्यावर गुलाबाच फुल
माझ्या फोटोला वाहशील का
तुझ्या लग्नाच आमंत्रण मला देशील का..?

Marathi Kavita : हे शहर काळोखात बुडत असते ...!!

कसे हे गाव
हे शहर
काळोखात बुडत असते
मी बघत बसतोय ह्यांचे
काळोखात बुडणे
हलके हलके विरघळून जाणे
रात्रीचे दहा वाजून गेलेले
तरी कसा प्रकाश होता
संध्याकाळचा मंद मंद प्रकाश
सगळीकडे झिरपत होता
हवा अशी मस्त होती
थंड थंड नि निव्ब्वळ थंड होती
वाटत होते
रात्र आता होणारच नाही
काळोख होऊन
गाव काळोखात बुडणारच नाही
तरीही हे गाव काळोखात बुडत होते
हे खरेच जाणवत होते
संध्याकाळच्या संधी प्रकाशाला
काळोख हलके हलके आवळीत होता
प्रकाशाचे केविलवानेपण जाणवत होते
नि हे गाव
हलके हलके काळोखात बुडत होते

रस्त्यावरचे लाल ,हिरवे सिग्नल
निराळ्याच रंगाचे भासत होते
रस्ते सुन्न होते
शुकशुकाट होता सर्वत्र
हे परदेशात असेच होते
ह्या बर्फाळ हवेत रात्र अलगद उतरत असते
हे गाव ,हे शहर काळोखात बुडत असते

ही रेल्वे लाईन
लांबलचक पसरलेले रूळ
त्यांचे रंगीत सिग्नल
लाल ,हिरवे ,पिवळे
प्रकाशाचे टिंब
धुक्यात विरघळत होते
काळोखात बुडता बुडता
मी आहे म्हणत होते
ईतकेच काय ते
बाकी गाव काळोखात बुडत होते

ही गच्च झाडी
हिरवी हिरवी गच्च पाने
कशी काळोख होत होती
झाडापानातून काळोख सांडत होता
बुंध्याशी काळोखाचे गच्च थारोळे
साठलेले बघत होता ..
हलकेहलके हा काळोख
झिरपत झिरपत पसरणार आहे
नि हे गाव काळोखात बुडणार आहे
मी बघत बसतोय ह्यांचे
काळोखात बुडणे

Marathi Kavita : फारशा कविता नको करीत बसू ..!!

[एका काविमित्राचे नुकतेच लग्न ठरलेय. त्याला जरा उपदेश.
किंवा ज्या कवी मित्रांचे लग्न ठरलेय त्याना देखील ...]


आता आताशी फारशा कविता नको करीत बसू
थोडेसे मन मोकळे ठेव ,शब्दांच्या मोहात नको फसू
तुझे लग्न ठरलेय म्हणून हे म्हणतोय
थोडासा मनाला आराम दे म्हणतोय
शब्दाची शेती नको करीत बसू
फुलबागा शब्दांच्या नको फुलवीत बसू
ती आली की तिच्याशी थोडेसे बोलत बस
मनमोकळे होऊन जरासा हस
जरासा हसलास की कसा छान दिसशील
मग जरासा तिच्या डोळ्यात बघ
चांदणे कसे फुलून जाईल
मग तू मोहरून जाशील
कविता काय...?
कधीही फुलतील
कधीपण जमतील
कवितेचे ढग कधीपण जमतील
हलके हलके बरसून जातील
चिंब होऊन भिजून जाशील
ती अलगद येईल नि तू हलकेच गाशील

म्हणून म्हणतोय आता आताशी फारशा कविता नको करीत बसू
थोडेसे मन मोकळे ठेव, शब्दांच्या मोहात नको फसू ...!!

Marathi Kavita : पाहून तिला दुसरया बरोबर फिरताना.........

पाहून तिला दुसरया बरोबर फिरताना
बी पी झाला हाय
टेंशन नका घेऊ मित्रांनो
या प्यायला चाय ....
किती ही जवलची पोरगी असली
तरी विश्वास ठेवायचा नाय
लबाड आहे ही दुनिया
पाय घसरून द्यायचा नाय
थोड़े दिवस फिरतील आपल्या बरोबर
नंतर करतील बाय
अचानकच सोडतील हाथ आपल्याला समजणार पण नाय
आज याच्या बरोबर
उद्या त्याच्या बरोबर
त्यांचा नींयम नाय
जास्त कमी काय बोललो तर म्हणतात
इथेच राहतो आमचा भाय
टेंशन नका घेऊ मित्रांनो या प्यायला चाय
जीवन सुंदर आहे अस हताश व्हायच नाय
तिच्या विरहात आपल जगन कधीच सोडायच नाय
तिच्या पेक्षा सुंदर बायको मिळेल हाय फाय
तिला पण दाखउन दयायच आम्ही
कुठेच कमी नाय..

Marathi Kavita : कसे आयुष्य फुलून जाते ..!!

कशी अचानक गाठ पडते..?
कसे आयुष्य फुलून जाते..!
ती आली की ,
कसे ऋतू बदलून जातात
अगदी हवेहवेसे होऊन जातात
आयुष्य म्हणजे कविता होऊन जाते
मस्त सूर नि ताल
मन कसे गाऊन जाते ....!!

कशी अचानक फुलापाखारासारखी येते
मनाच्या आभाळात गिरकी घेत झुलत राहते
कसे मनसोक्त सूर लागतात
सूर कसे ताल धरतात
सगळेच कसे बदलून जाते
निळ्या निळ्या आभाळाचे
छान कसे गाणे होते ...?

ती आठवली की
मन कसे सैरभैर होते
शरीरावर रोमांच उठून जातात
कसे रक्तामध्ये दिवे पेटून जातात
कोणीतरी काळीज ओंजळीत घेऊन
कुणालातरी देऊन टाकते
ती दिसली की असेच होते
असेच होऊन जाते

आपण सर्वस्वी तिचे होऊन जातो
काळीज आपले हरवून बसतो
शप्पत हे खरे असते
हरवल्याचा हिशेब कोणी ठेवीत नाही
ती आपली झाली की खरेच असे होते
हरवण्यात देखील गम्मत असते ..!!

Marathi Kavita : घात...

गर्दीत हात सुटला तुझा
कासावीस मन झाले
नयनांच्या कोनात मग तेव्हा थेंब दोन आले
एकमेकांना नजर देऊन ते ही थोडे कावरे-बावरे झाले

एकटीच मी गांगरलेली.. एन सोबतीला..
तुझी जागा भरून काढायला म्हणून कि काय कुणास ठाऊक ??
मला छळणारा - तुझा गंध सामावलेला - तू माळलेला गजरा..
अनोळखी ठिकाण.. सारेच नवे..
मनाला भेदून टाकणाऱ्या कित्येक नजरा..

वेळ सरत होती तसे पटीपटीने वाढणारे श्वास..
एन चटकन समोर येऊन उभा राहशील असे असंख्य भास..
मी हरवेन, मला काही होईल याची पडलीच नव्हती..
तू कसा असशील हा एकच ध्यास..

हळू हळू गर्दी कमी होऊ कमी होऊ लागली..
एक जीवघेणी भीषण शांतता पसरली आसपास..
थकून गेले डोळे आणि सर्व आशा खल्लास
डोक्यान म्हटलं आता बास
पण मन काही मानेना
संकटात सापडलेले.. तासन तास उलटून गेले तरी तू येण्याची आस..
दुकट्यान केलेला तो शेवटचा प्रवास
आता काही वाट संपत नाही..
पूर्वी सारखे वाटेवर कुणी ओळखीचे पण भेटत नाही

मी भोळसट असेन कदाचित पण वेडी नव्हते..
ती चुकामुक नव्हतीच..
तो होता निव्वळ माझ्या आत्म्याचा विश्वास घात
आकांत केला.. चिडले.. रागावले..
तुला शोधून जाब विचारेन म्हटलं..
पुन्हा माझच मन शंकांनी दाटल..

तुला वाटल मी हरवले.. त्या गर्दीत कायमची भरकटले..
पण आता भानावर आलेय..
जगण्याला खरी दिशा मिळालीय
सौभाग्याच्या जिवंतपणी एक अभागी जीवन जगतेय
जगासाठी मी मेलीय.. तुझ्यासाठी हरवलीय ..
आज चित्र वेगळे असते नक्कीच
जर मी " तुझ्यात हरवलेले " तुला वेळीच कळले असते..

Marathi Kavita : वेडं मन...

नेहमीचंच ते हसणं बोलणं,
पण हवंहवंस का वाटू लागतं?
"फक्त मैत्री" म्हणता म्हणता
मैत्रीची सीमा का गाठू लागतं?

आतापर्यंत शहाणं राहिलेलं हे मन
अचानक वेड्यासारखं का वागू लागतं?
उद्या तिच्याशी काय बोलावं या विचारात
रात्र रात्र ते जागू लागतं.

हळू हळू वाटू लागतं कि
तिला हि याच भावना आहेत.
हेच गृहीत धरून मन मला
"carry on, carry on" सांगू लागतं.

सहज कधी बोलता बोलता
अचानक मन हळवं होतं.
रुजलेल्या भावनांचा खुलासा
तिच्यासमोर करून देतं.

तिच्या मनात तसं काहीच नाही
हे इथवर पोहोचल्यावर उमगतं.
कायम उंच भराऱ्या घेणारं हे मन
क्षणांत असं मग कोमेजून निघतं.

एखादया परक्यासाठी कायम
का हे मन असं झुरतं?
ज्याला किंमत नाही प्रेमाची
त्यावरच का ते प्रेम करतं?

Marathi Kavita : झाडे वाट बघत बसतात ...!!

मी बघतोय ह्या देशातील सूर्य
बर्फात गुंडाळून ठेवलेला
शुभ्र वाटतोय खुपसा
पण तोंडावर बोट
गप्प गप्प मुकामुकासा
जीव गुदमरून जातोय त्याचा
बर्फाच्या अटकेतून सुटण्याची त्याची धडपड
चिंब थंड होऊन निसटतात त्याची किरणे
बाहेर निसटले की तेही गारठून जातात
लंगडत लंगडत खुरडत
हलकेच झाडावर रेंगाळत बसतात
शुभ्र बर्फ झाडांच्या काष्ठ शिल्पावर
पिवळ्या उन्हाचा तुकडा
हलकासा स्पर्श
नुसता कोरडा
निर्जीव
केविलवाणा...!!

झाडे मिटल्या डोळ्यांनी घेत राहतात त्याचा स्पर्श
कधीतरी पेटून उठेल
नि त्याचा उष्ण श्वास
अंगा-अंगावर झुलेल
नि पालवी फुटेल हिरव्या स्वप्नाची
झाडे शांत
क्लांत
स्वप्ने बघत रोमाचून जातात
आपल्या हिरव्या गर्भारपणाची
मिटल्या डोळ्यांनी वाट बघत बसतात
कधी विरघळून जाऊ त्याच्या गच्च मिठीत
नि उजवेल कूस कधी..?
केव्हा ..?
झाडे वाट बघत बसतात
त्याच्या सळसळण्याची
त्यासाठी ती शांत
ध्यानमग्न
आतुर होऊन जातात
आत्मसमरपणासाठी .......!!

Marathi Kavita : तू आठवत राहतेस...

कसे आभास होत असतात मला
कसे कसे सुंगध पसरतात मनात माझ्या
तू आठवत राहतेस संध्याकाळी
तिन्हीसांजेला,
कशी हलके हलके उतरतेस मनात माझ्या
ह्या खिन्न वेळी ,कातरवेळी
अलगद पावलांनी
किती दूर आहेस तू
नि मी असा परदेशी
फक्त एकटा
माझ्या खिडकीतून बघत बसतो
हे खिन्न आभाळ
नि घराकडे परतणारी पाखरे


तुझ्या आठवणीचे
किती काहूर उठतात मनात माझ्या
नि किती व्याकुळ होऊन जाते मन माझे
गच्च कल्लोळ नुसता
मी गुदमरून जातो
तुझ्या आठवणीत


मग कधीतरी अचानक
फोनवर बोलताना दिसू लागतो मला
देवघरातील दिवा
नि तुझ्या चेहऱ्यावरचा प्रसन्न भाव
किती शांत पणे सहन करीत असतेस
माझा विरह
मुलाना सांभाळीत
हे सगळे आठवून
हलकेच कल्लोळ कमी होऊ लागतो
माझ्या मनातला
नि हलके हलके शांत होऊन जाते मन
मग अलगद उतरते संध्याकाळची प्रार्थनापाखरासारखी निशब्दपणेपंख मिटून
झाडा -पानात हरवून जाते
तसे तुझ्यां प्रार्थनेच्या स्वरांनी
माझेही मन होऊन जाते निशब्द
मन मिटवून
प्रार्थनेच्या स्पंदनात
आत्ममग्न
तुला विसरण्याचा
एक छोटा प्रयत्न ...

Marathi Kavita : सुचत नाही .!!

सुचत नाही
सुचत नाही
काही केल्या कळत नाही
कसे रुसून गेले शब्द
असे कधी झाले नाही
काय चुकले माझे
शप्पत काही कळत नाही ..!!

पूर्वी कसे छान होते
नुसते शब्द फुलत होते
कळीतून फुल फुलावे
तसे सगळे घडत होते
काय झाले ..?
काय घडले ..??
शप्पत ..!
काही कळत नाही ..!!

ढग दिसले
शब्द बरसले
फुल दिसले
शब्द फुलले
पाखरू दिसले
शब्द झुलले
आज काय झाले ..?
काय घडले ..?
शप्पत काही कळत नाही ..!!

कसे नापिक होउन गेले मन
शब्द कसे अंकुरत नाही
काय करावे ..?
कसे करावे ..??
खरेच काही कळत नाही ..!!

सुचत नाही
सुचत नाही
खरेच काही कळत नाही ...!!

Marathi Kavita : तिच्या विरहात जगन आता..

तिच्या विरहात जगन आता
खुप मुश्किल झालय
म्हनुनच माझ नाव
यम देवाकड बुक केलय
नाही उरली जगण्याची इच्छा
मला आता दूर जायचय
या खोट्या दुनियेत
मला अजिबात नाही रहायच
अहो आज पर्यन्त ती
खुप प्रेम करत आली
अचानकच मला फसउन
दुसय्रा बरोबर गेली
"तू माझ्याशी लग्न नाही केलस तर
मी जिवच देंइन" अस सारख बोलायची
म्हनुनच मला सवय झाली
प्रतेक स्थळ नाकारायची
घरचे सगले रागवायचे
गावातले लोक नाव ठेवायचे
पापा आणि आई रोज
टेंशन मधेच असायचे
माझ्या बरोबरच्या मुलांची मूल
शाळेत जाऊ लागली
आणि आमची लग्न पत्रिका अजुन कोनाशिच
न्हवती जुळली
आता नाही करायच लग्न मला
ना आता जगायचय
या धोकेबाज लोकांपासून
मला दूर निघून जायचय
खरच तुझ्या विरहात माझ जगन मुश्किल झालय
आणि जड़ अंत:करनाने नाव यमा कड़े बुक केलय
जड़ अंत:करनाने नाव यमा कड़े बुक केलय

Marathi Kavita : तू कॉल करणार होतास..

तू कॉल करणार होतास

संध्याकाळ होतेय
वादळ घोंघावतंय
मी गच्चीत उभी
मृदगंध नकोसा वाटतोय
त्या दिवशी महत्वाचं बोलणं अर्धच राहिलं..
तू कॉल करणार होतास..

भरलेलं आभाळ गप्पं कोसळतंय
पाकोळ्या भिरभिरताहेत
माझं लक्ष वारंवार फोनकडे
गार वारा झोंबतोय
बिझी असशील पण तरीही..
तू कॉल करणार होतास..

शेवटचा किरण धरतीला भेटून चाललाय
पक्षी घरट्याकडे निघालेत
घरांमध्ये दिवे लागलेत
ओला पाऊस जाळतोय
मीच कॉल केला असता पण..
तू कॉल करणार होतास..

झाडांमध्ये रात्र विसावलीय
विजा चमकताहेत
मी अजूनही गच्चीवरच
टिटवीचा आवाज छळतोय
तुला ठाऊक आहे,मी काळजी करते..
तू कॉल करणार होतास..

सगळीकडे अंधार झालाय अन चिखलही
एकेक पायरी उतरणं जड जातंय
स्वप्नात तरी भेटशील ?
ठीक आहे,आज नाही तर पुन्हा कधीतरी..
तू कॉल करणार होतास..
पण,कदाचित डेड असेल..फोन....की....आपलं नातं ?

Marathi Kavita : कसे डोळे बोलत असतात ..!!

कसे डोळे बोलत असतात
तुम्हाला न कळत काहीतरी म्हणत असतात
नजर ओळखता येते
बेरकेपण समजून जाते
लबाडी डोळ्यात दिसते
निर्व्याज मन अलगद दिसते
कसे डोळे बोलत असतात
तुम्हाला न कळत काहीतरी म्हणत असतात

डोळ्यात दिसत असते बेरकीपण
दिसत असते खुनशीपण
मग्रूर
बेफिकीरपण सुद्धा दिसत असते डोळ्यात
कधी कधी धारदार नजर
जरब असते डोळ्यात कुणा कुणाच्या

डोळ्यात दिसत असते भोळेपण
डोळ्यात दिसत असते अल्लडपण
निर्मळ मन
आदर
आपुलकी
सहानभूती
आणि
करुनेणे ओथंबलेले
मी पाहिलेत
असे करुणेने भरून आलेले डोळे
नि ओंजळीत आभाळभर प्रार्थना
नि प्रसन्न स्मित
गंगटोकला
बुद्ध विहारात
एका तरुण भिक्कुचे

कधीच न्हवत वाटल मला... | Marathi Sad Heart Touching Kavita | Sad Break up Kavita

कधीच न्हवत वाटल मला
अस पण घडल
चार दिवसाच्या प्रेमासाठी
आयुष्यभर रडल
नेहमी मला म्हणायची ती
डिअर आपण वेगळ नाही व्हायच
लग्न करून आपण खुप सुखात रहायच
कितीही झाला विरोध तरी
लग्न नाही मोडायच
आपल हे सुंदर प्रेम अर्ध्यावर
कधी च नाही सोडायच
अशा तिच्या गप्पा गोष्टी
मला नेहमीच छान वाटायच्या
आणि दूर स्वप्नात घेउन मला जायच्या
मी सुद्धा वेड्या सारखा खुश होउन जायचो
दिवस रात्र तिच्याशिच गप्पा मारत बसायचो
आठउन तीच बोलन खुप खुप हसायचो
आणि येनारया प्रतेक स्थलाला नकार मी दयायचो
दोन दिवस तिचा एस एम एस नाही आला
म्हणून मीच तिला बाहेरून कॉल केला
घरातील फोन आणि मोबाइल सगळ
स्विच ऑफ होत
भारावलेल्या माझ्या मनाला काहीच सुचत न्हवत
तिच्या क्वालिनित गेल्यावर समजल
तीच लग्न ठरलय
एंगेजमेंट साठी पाहुन्यान्नी सार घर भरलय
थरथरत्या पाउलान्नी
मी तिच्या घरी गेलो
ती त्या मुलाला पेढे चारतेय पाहून
भाराउन च गेलो
परक्या पाहून्या सारखी ती
माझ्या कड़े पहात होती
आणि माझ्या डोळ्यातील आसव
ओठा वर येत होती ......
खुप खुप रडलो पण तिला माया येत न्हवती
कारण ती तर फ़क्त गरजे पुरतीच जवळ होती
( खुप विसरण्याचा प्रयत्न करतोय पण तिला विसरता येत नाही तिला आठवल्या शिवाय क्षण जातच नाही .........मित्रांनो / मैत्रिनिन्नो प्रेम करत असाल तर खर करा टाइम पास म्हणून करू नका, गरजे पुरत करू नका , दुसर्याच जीवन अस माती मोल करू नका ...... तुमच्या विरहात एखाद्याला जगन मुश्किल करू नका )

Marathi Kavita : आपले शब्द छान मित्र झाले आहेत ..!!

मी तुमचे नाव ऐकून आहे
तुम्हीपण मला नुकत्या नुकत्या नावाने ओळखू लागला आहात
आपले शब्द मात्र एकमेकाचे छान मित्र झाले आहेत
कोण हो तुम्ही.?
कोण हो मी ..?
हा आपण प्रश्न नाही विचारायचा
कधीसुद्धा ..!!
कारण आपले शब्द छान मित्र झाले आहेत
आपले शब्द म्हणजे आभाळातील चांदण्या
मुठभर उधळलेल्या ....
आपापल्या परीनं चमकत राहतील
चांगले मित्र होऊन मस्ती करतील
करुद्या...!
खेळूद्या ...!!
आपण त्यांची मैत्री बघू
कधीतरी मनात येते माझ्या:
शब्दाचा मित्र जो आहे , जी आहे
किती छान आहेत ....!
मित्र जर ईतका छान तर त्याचे आई बाबा किती असतील .छान ...?
[कारण आपण आपल्या शब्दांचे आई -बाबा आहोत ना ??]
तरीसुद्धा
आपण नाही भेटायचे कधी सुद्धां ....
एकमेकानां
आपले शब्द भेटतायतना ?
मला
तुम्हाला
आपल्याला
तेवढे पुरे आहे
नाहीका ..?
तुमच्या शब्दावरून मी छान कल्पना करतोय तुमची
तुमच्या स्वभावाची
तुमच्या प्रेमळपणाची
बस.... !!
तेवढे तुम्हालाही पुरे आहेना ..?
कारण तुम्ही कोठे ..?
परदेशात ..!
महानगरात ..!!
शहरात ...!!!
मी खेड्यात
कौलारू घरात
माझे शब्द तुमच्या शब्दाशी दोस्ती करून आहेत
तेवढे मला पुरे आहे
माझ्यां शब्दाचे आई बाबा धन्य आहेत ....!!

तुझ्याशिवाय

मला नाहि वाटत आता
पुन्हा अस काही घडेल.
घायाळ मन माझ पुन्हा
प्रेमाची पाउल वाट धरेल .........

जाता-जाता ती कस
सहज बोलून गेली.
विसरून जा मला आता
हो.. सपले.. सर्व काही...

मी मात्र प्रेमात तिच्या
पार वेडा झाला होतो.
स्वप्नंlत तिच्या रंगून माझी
दुनिया विसरून गेलो होतो.....

आता वाटा माझ्या संपतात
पण सोबत तुझी नसते.
माझा मीच चालतो. पण,
सगंत सावली तुझी नसते.

आता आठवणी शिवाय ओंजलित
माझ्या उरत काही नाहि.
आणि मागे वलून पाहायला
तुझी गोड हाक नाहि.......

Marahti Kavota on Life : जीवन असेच पुढे सरकत असते...!!

पहाट झाली.
कोंबड्याने बांग दिली.
मग चिमण्या पाखरांचा कलकलाट ऐकू आलां.
सायकलची घंटी वाजली.
चला पेपर आला..

हे रोजचेच असते,
सकाळ झाली की उठणे भाग पडते,
चहाचा गंधही झिरपत येत असतो.
चहा पितापिता पेपर चाळत बसतो.
संप ,अपघात ,उपोषण
ह्यांच्या शिवाय तो काय वाचतो ...?
सिनेमाची जाहिरात बघत नाही,
सिनेमा आजकाल टि.व्ही. वर कधीपण बघता येतो.
महागाई तर वाढत असते नको ईतकी,
खिशाला पडलेले भोक वाढत असते
तिळातिळाने....

कालच, लोकलच्या डब्यात स्फोट झाला.
किती मेली अधिकृत ..?
किती गेली अनाधिकृत ..?
तो जिवंत आलाय ही देवाची कृपा.
बायको रोज देवापुढे हात जोडून प्रार्थना करते आजकाल,
देवा सुखरूप येउदे नवर्याला.
आताशी कोठे सुरवात आहे,
नुकतेच झाड फुलत आहे.

स्फोट झाल्यावर २-३ दिवस असेच चालते.
नवस प्रार्थना,
मग अलगद विसरले जाते.
जीवन असेच पुढे सरकत असते ...!!

Marathi Prem Kavita : तुला कस कळात नाही ?

बोलायचं आहे पण बोलणार नाही
ओठांवरचे शब्द ओठांवर आणणार नाही
तुझ तुलाच कळावे म्हणून मी आहे शांत
पण तुझ तुलाच कळत नाही

डोळ्यात पाणी आहे पण तुझ्यासमोर वाहू देणार नाही
कारण या मोत्याचं निर्माता तूच आहे
म्हणून मी डोळे पुस्नारही नाही
पण तेही तुला कळत नाही

सोबत तुज्या चालत आहे त्याची तुला गरज आहे
पण हात तुज्या हाती देणार नाही
कारण तू तो मागितला नाही
तुझी गरजाही तुला कळत नाही

क्षण क्षण माझी आठवण आहे
त्या क्षणात झुरतही मीच आहे
तुला हवीशी वाटणारी तुझ्या जवळ नाही
तरीही तुझ मन तुलाच कळत नाही

हसावस वाटल कि लगेच माझ नाव आहे
रडतांनाही डोळे पुसणारा रुमाल माझाच आहे
ठेच लागून पडतांना देणारा आधारही मीच आहे
तरीही माझ्याशी फक्त मैत्रीचा साथ आहे
तू प्रश विचारलास तर उत्तर नक्की देणार आहे
पण सुरुवात तू करावी हा माझा अट्टाहास आहे
तू विचारलेल्या प्रशांना प्रश मात्र करणार नाही
तुझ तुलाच कळतंय काय ते बघायचं आहे

Marathi Prem Kavita : पण ती येईल काय ?

आतुरतेने तिच्या येण्याची वाट बघतोय.
भेटीची तिच्या स्वप्न रंगवतोय.
दिशा दाखवणारी ती म्हणून वाट चुकतोय.
वाट चुकली म्हणून सावरायला तरी ती येईल काय ?
डोळ्यातून वाहणाऱ्या अश्रूंची पुसणी करायला तरी ती येईल काय ?

लागताच चाहूल पावसाची आठवणीत तिच्या भिजायचय
तिच्या समवेत सरींमध्ये खूप खूप खेळायचय
एकाच आश्रयाखाली भिजलेली तिला बघायचय
थरथरनार्या शरीरातून अबोल आवाज ऐकायचाय
पण त्या सरी घेऊन तरी ती येईल काय ?

तिला फुल आवडतात म्हणून मला वेचायचीय.
केलेला गजरा मलाच तिच्या वेणीत माळायचाय.
सुगंधाने फुललेला चेहरा मला न्याहाळाचाय.
डोळ्यात आलेल्या आनंदाश्रूंना अलगद टिपायचाय.
पण फुलांचा येताना बहर तरी ती येईल काय ?

राणा वनात एकट्यानेच तिची वाट बघायचीय.
पश्चिमेकडून प्पुर्वेकडे जाणाऱ्या प्रत्येक सावलीत तिची प्रतिमा उमटवायचिय.
तिला वेड लावेल अशा चांदण्या रात्री तिला खुलवायचिय.
पण मला साखर झोपेतून उठवण्यासाठी तरी ती येईल काय ?

आली तरी माझ म्हणन ऐकून घेईल काय ?
डोळेभरून तिला पाहता यावे म्हणून तरी ती येईल काय ?
म्हणून तरी ती येईल काय ?

Marathi Virah Kavita : माझ्या प्रेमासाठी खास

तुझ्यापासून दूर अजून किती दिवस राहायचे..??

पाण्याच्या एका थेंबासाठी चातकाने अजून किती वेळ झुरायचे..??

तुझ्यापासून दूर आता खरच राहवत नाहीये...

तहानलेल्या चातकाला पावसाची वाट पाहवत नाहीये...

आयुष्याचा हिशोब कसा अजब होऊन बसलाय...

मिळवले तरी तूच .....आणि बघितले तरी तूच...

व्यर्थ माझे हे आयुष्य अन  व्यर्थ माझे हे जीणे....

तुझ्यावर केलेल्या चारोळ्याला तूच दाद न देणे....!!!

Marathi Poem : अर्थाचा अनर्थ

महाराष्ट्राकडून महाराज्याकडे

हाच संकल्पाचा अर्थ आहे.

मंत्री आणि आमदारांना वाटतेय

हा संकल्पच व्यर्थ आहे.

एवढे मात्र कबूल की,

हा अर्थसंकल्प शिलकी आहे!

विरोधकांपेक्षा सहकार्‍यांचीच

प्रतिक्रिया कितीतरी बोलकी आहे!!

Marathi Charoli : तीच उरते तीच ओसंडून जाते

मखमली काटे जणू फुलवून जाते
हाय ती जेव्हा अशी लाजून जाते

मी रिकामा व्हायचो नाही कधीही
तीच उरते तीच ओसंडून जाते

दार करतो आठवांचे किलकिले मी
ती मनाचे कोपरे उजवून जाते

लांबतातच सावल्या बघ सांजवेळी
सावलीला हाक मारून ऊन जाते

दोन श्वासांचीच पडते आहुती पण
जन्मभरिची वासना पेटून जाते...

एकट्याने ...!!

ती आठवत असते कधीपण
संध्याकाळी
तिन्हीसांजेला
अवचित तिची दिसू लागते लगबग
नि देवाजवळची पणती
तिची आर्त प्रार्थना
तिची आठवण येताच व्याकुळ होऊन जातेय मन
सगळे जागच्या जागी
जसेच्या तसे
नि तो असा अस्थिर .
व्याकुळ उध्वस्त

कधीकधी ती स्वप्नात येत असते
अचानक ,नकळत
जुन्या आठवणीतली
तिला हवे असते काहीतरी
न बोलता ती करीत राहते खाणाखुणा
तो लावीत बसतो एक एक अर्थ
तो आठवीत बसतोय काय हवे असेल तिला
नि आठवता आठवता येऊन जाते जाग
नि मग नुसता कल्लोळ मनात
कसे जगायचे आता
एकट्याने....
किती दिवस नि किती काळ ..?

मनातला पाऊस ...!!!

असाच काल कंपनीच्या गाडीतून जात होतो
भूरभूर पाऊस नुकताच सुरु झालेला
ट्राफिक नेहमीपेक्षा जास्तच
नजर खिडकीतून बाहेर रोखलेली
शून्यात
गाडीमध्ये रेडीओवर नेहमीसारखाच गोंधळ
आणि अचानक गाणे बदलून
"सावन बरसे तरसे दिल
क्योंना घरसे निकले दिल " चे
मनाला भिडणारे सूर ऐकू येतात
आणि मग ते हरिहरनचे सूर घेऊन जातात परत मागे
चालत्या गाडीला कोणीतरी रिवर्स गियर टाकावा
आणि सुसाट घेऊन जावे तुझ्या गावाला तसाच काही तरी
आणि उलगडावी तुझी प्रत्येक आठवण
वार्याने जशी पुस्तकची पाने आपोआप उलगडत जावी तशीच
बोटाला सुई मारावी आणि झरझर रक्त बाहेर यावे
असेच काही तरी गाण्याने केले होते
खूप दिवस धुळीने झाकाळलेली तुझ्या नावाची पाटी
एक दिवस पावसाने धुवून निघावी
आणि तुझा नाव लख्ख दिसावं असाच काही तरी
परत तीच काळजात धडधड
जिवंत असल्याचा पुरावा
म्हणूनच की काय निर्जीव झालेल्या मनाला
मातीचा दरवळलेला सुगंध ही जाणवू लागलेला

पापण्यांत आसवांना थांबवत नाही..

पापण्यांत आसवांना थांबवत नाही..
कसे सांधु नशिबा कळत नाही

सारे रोजचे तरी झेलतो नव्याने...
कसे घाव हे दुखाचे टळत नाही...

किती सुंदर होते तुझे येणे खुशाली..
तिच आशा अन वेदनेस गाळत नाही..

कशास करता अट्टहास उगाचा
बाजारात सुख  म्हणे विकत नाही..

पैस्या पैस्यात उभे आयुष्य गेले..
तीच्या गज-याचा त्यात सुघंध नाही.

उभाच राहतो आशेत त्याच्या..
मंदिरात तो ही कधी भेटत नाही..