का आलीस आयुष्यात माझ्या | Marathi Kavita | मराठी कविता | Prem Kavita | प्रेम कविता

का आलीस आयुष्यात माझ्या , का आलीस..?
जायचंच होत सोडून साथ , तर का धरला होतास हाथ

प्रेम करायला शिकवलस,
पण स्वतः मात्र करायला विसरलीस?

कुठे गेले ते वायदे , त्या आठवणी,
कि होता सगळा time pass ..

स्वतः पेक्षा जास्त होता मला
तुझ्यावर विश्वास .....

खरच रे पिल्ला खूप प्रेम होत तुझ ही माझ्यावर ...
म्हणून तर माझाही जीव जडला होता तुझ्यावर ...

आता उरल्या आहेत मागे फक्त तुझ्या आठवणी.

शोधतो मी तुला जिथे तिथे | Marathi Kavita | मराठी लेख | Virah Kavita | विरह कविता

शोधतो मी तुला जिथे तिथे
मनावर माझ्या तुझाच पहारा
आता फक्त तुझ्या आठवणींचा सहारा
प्रत्येक चेहऱ्यामध्ये शोधतो चेहरा
तुझा
सांग ना या वेड्या मनाला
समजाऊ कसा
डोळ्यातून पडणारा प्रत्येक
थेंब म्हणतो
सांग ना तुझ्याविना राहू कसा
सांग ना तुझ्याविना राहू
कसा ....

मंद मंद जळत असते | Marathi Kavita | मराठी लेख | Virah Kavita | विरह कविता

मंद मंद जळत असते
देव्हार्यातील फुलवात
देवाच्या दर्शनासाठी
प्रकाश दाविते अंधारांत
मंद तो पाहून प्रकाश
भक्तजन मनीं म्हणतात
इतरांच्या सुखासाठी
जळते आहे ही वात
वरवरचा पाहून त्याग
सारेजण भुलून जातात
म्हणून मंद जळणार्याला
वातीची ते स्तुती करतात
दिव्यामधला तेलाचा
त्याग कुणा दिसत नाहीं
स्वतः जळूनही वातीची
संगत ते सोडत नाहीत
अखेरच्या कणापर्यंत
ते सर्व जळून जाते
पण लोकांना त्या त्यागाची
काहीं सुद्धा कल्पना नसते
सांगा का जळेल वात
तेल दिव्यांत नसताना
मग त्याग त्या तेलाचा
कां न दिसतो लोकांना
ह्यांस फक्त एकच कारण
लोक वरच्या रुपांस भुलतात
चकाकते ते सोने समजून
स्वतःची फसवणूक करून घेतात  
                        -      रविंद्र बेंद्रे

मी मला खूप नशीबवान समजते | Marathi Kavita | मराठी लेख | Virah Kavita | विरह कविता

मला असं इतकं आनंदी बघून ...
तू पण किती रे खुश होऊन जातो....

माझं हसणं बघून...
तू बघता बघता माझ्यातच हरवून जातो...

नजरेत नजर टाकून...
मला तुझ्याकडे खेचून घेतो...

अशी कशी रे जादू करतो...
खरतर तू तुझ्या प्रेमानेच मला जवळ करतो...

तुझ्या या प्रेमातच मी....

स्वछंदपणे वाहत असते...

गुणगुणत असते...

बावरत असते...

अन तू असाच माझ्याकडे हसून बघत असतो...

तुझ्या डोळ्यांमधल ते निस्वार्थी प्रेम पाहून...
मी मला खूप नशीबवान समजते...

मी मला खूप नशीबवान समजते...

- Suचित्रा  Sheडगे

मला नव्हतं जगायचं | Motivational Kavita | प्रेरणादायी कविता | Marathi Kavita | मराठी कविता

मला नव्हतं जगायचं
डोळ्यात अश्रुंची गंगा आटवूनी
मला नव्हतं जगायचं
ह्या जगाला दुखवून
मला नव्हतं जगायचं
मला जगायचं होता ताठ मानेने
काहीतरी  नाव  गाजवून दाखवायच होत
मला नव्हतं जगायचं
जगायचं होता दुःखाचे डोंगर उभारून
जगाला  हवी हवीशी वाटावी म्हणून
 मला नव्हतं जगायचं  
असं वाटत एकदातरी चमत्कार घडावा
माझ्या स्वप्नाच्या पूर्ततेच पाऊल पुढे पडाव
कुणाच ठाऊक कसे पुढचे आयुष्य काढायचे
पुढे  हि असंच मनाविरुद्ध जगायचं
मला नव्हतं जगायचं  

 -     सौ  संजिवनी संजय भाटकर

कसं जगावं | Motivational Kavita | प्रेरणादायी कविता | Marathi Kavita | मराठी कविता

कसं जगावं तर अस जगावं
रडत असूनही हसत राहावं
दुखा:त असूनही सुखात राहावं

कसं जगावं तर अस जगावं
वादळा समोर पर्वता सारखा उभं राहावं
नदी वरले धरण बनाव

कसं जगावं तर अस जगावं
गांधीजीनचा बर्फ डोक्यावर ठेवून
सावरकरांच्या आगीत राहावं

कसं जगावं तर अस जगावं
ध्येया साठी काय वाटेल ते करावं
आपलं सर्वसं जणू अर्पुनी द्यावं

असं जगावं हे असंच जगावं
केवल श्वासा साठी नव्हे तर
जगण्यासाठी जगण असावं

तू असतीस तर | Marathi Kavita | मराठी कविता | Prem Kavita | प्रेम कविता

तू असतीस तर,
मला रडावं लागलं नसतं,
तू असतीस तर,
माझं घरटं तुटलं नसतं.....

तू असतीस तर,
माझं मन कासाविस झालं नसतं,
तू असतीस तर,
माझं हसू चोरी गेलं नसतं.....

तू असतीस तर,
माझं जग लुटलं नसतं,
तू असतीस तर,
माझं स्वप्न भंग पावलं नसतं.....

तू असतीस तर,
माझं ह्रदय तडकलं नसतं,
तू असतीस तर,
माझं दुःख चव्हाट्यावर मांडलं नसतं.....

तू असतीस तर,
माझं सुख हिरावलं नसतं,
तू असतीस तर,
माझं आयुष्य संपलं नसतं.....
:'(  :'(  :'(  :'(  :'(

_____/)___/)______./­¯”"”/­’)
¯¯¯¯¯¯¯¯¯\)¯¯\)¯¯¯’\_„„„„­\)

स्वलिखित -
दिनांक ०३-०२-२०१४...
सकाळी १०,३२...
© सुरेश सोनावणे.....

love in collage life | Marathi Kavita | मराठी लेख | Virah Kavita | विरह कविता

love in collage life... ;) ;) ;)

तिला कधी co-operation करणे जमलेच नाही,
ति वानिज्यातच (व्यापार) रमत गेली…

english मधिल hi hello विसरून ति history तील
भूतकाळात रमुन गेली…

account ची tally करता करता नात्यातील अर्थांचे शास्त्र
विसरून गेली…

environment चे संतुलन राखता राखता हृदयाची
geografi विसरून गेली..

हृदयाची geografi विसरून गेली…
 :( :( :( :(
.
.
.
by संतोष पुजारी…

तुझी याद येत नाही | Marathi Kavita | मराठी लेख | Virah Kavita | विरह कविता

साद दिली तरी आता प्रतिसाद येत नाही
इतकी दूर गेलीस कि तुझी याद येत नाही

तुझ्या सोबत असताना दिवस क्षणभर वाटत होते
माझ्या खट्याळपणाने तुझे गोड हास्य दाटत होते    
आठवायचे म्हटले तरी ते हसू आठवत नाही
इतकी दूर गेलीस कि तुझी याद येत नाही

रोज तुला पाहण्याची मनात आस जागत होती
कुठेही जाताना वाट तुझ्या घराजवळून जात होती
आता भेटावेसे वाटले तरी ती वाट उमजत नाही
इतकी दूर गेलीस कि तुझी याद येत नाही

शब्द तुझे ते लाघवी मला गुंग करत होते
दिवसागणिक मला तुझ्या जवळ आणत होते
आता त्या शब्दांचे अर्थच समजत नाही
इतकी दूर गेलीस की तुझी याद येत नाही

काही क्षणांची ओळख आपली मैत्रीत बदललीस
काही क्षणांत प्रेम जडलं अन् काही क्षणांत विसरलीस
आठवले तरी त्या क्षणांची जादू जाणवत नाही
इतकी दूर गेलीस की तुझी याद येत नाही

का नको वाटते मी | Marathi Kavita | मराठी लेख | Virah Kavita | विरह कविता

का नको वाटते मी या निर्दयी जगाला,
मुलगी म्हणून जन्मले एवढाच माझा गुन्हा झाला !
वंशाचा दिवा मिळाला कि आनंद गगनात मावत नाही,
मग हा सर्व त्रास का गं माझ्याच नशिबाला !!

माझ्या डोळ्यात तरळणारी हि आसवे,
आई नेहमी तुझीच आठवण करत असतात !
तुला मी नको वाटत असली तरीही,
आई तुझ्याच श्वासात माझे श्वास असतात !!

तुझ्या कुशीमध्ये मला नेहमी प्रेमच मिळालं आहे,
 तुझ्या डोळ्यातून मी सार निर्दयी जग पाहिलं आहे!
माझ्यासाठी दिलेला तुझा तो प्रत्येक हुंदका,
माझ्या काळजामध्ये मी कोरून ठेवला आहे !!

अडचणी माझ्या आयुष्यात नाहीत गं,
खरंतर माझं आयुष्याचं अडचणीचं आहे !
स्वप्न मी पण पहिली आहेत गं खूप,
तरी पण स्वत:च्याचं घरात मी परक्या सारखी राहिले आहे !!

अबोल जरी आहे माझं मन,
पण ते निर्जीव नाही गं !
घाव इतके खोलवर दिले आहेत सर्वांनी,
तूच सांग मला ते शांत कस राहील गं !!

सासर असेल किंवा असेल ते माझं माहेर,
दोन्ही मला सारखेच असतात ना !
जीव लावते  मी सर्वांनाच,
म्हणूनच सर्वच माझ्याशी क्रूरतेने वागतात का ?

लढेन मी सर्व संकटांशी,
गर्भातच नका गं संपवू  मला !
एक आशेची  किरण होऊन,
या सृष्टी वर तरी येऊ द्या मला !!

             पवन खरात -

आमच्या ब्रेक-अप नंतर | Marathi Kavita | मराठी कविता | Prem Kavita | प्रेम कविता

आमच्या ब्रेक-अप नंतर,
मी खुप खुप रडलो,
तिला मनवण्यासाठी,
तिच्या पायाही पडलो.....

तिला कदर नव्हती प्रेमाची,
जिवंतपणी गेलो गाडलो,
तिला तर माहीतचं नाही,
तिच्यासाठी किती मी झूरलो.....

एकदा विचार केला,
कायमचा निरोप घ्यावा जगाचा.....

कारण ???

तिचं माझी होणार नाही,
जिच्यासाठी मी जगाशी नडलो,
आयुष्य माझे संपवताना,
कुणी तरी खुप खुप समजावले.....

ती ही मैत्रिण होती माझी,
जिने मला प्रेम काय असते शिकवले,
खरचं आता आयुष्य जगावेसे वाटते मला,
जन्मदात्यांच्या खातिर मी आज जगलो.....

पुन्हा कुणी तरी मुलगी,
आली आयुष्यात माझ्या,
आणि खरचं मला कळले नाही,
पुन्हा नकळत कसा मी प्रेमात पडलो.....

मी प्रेमात पडलो...!! :-D

© सुरेश सोनावणे.....

का कुणास ठाऊक अशा घटना घडतात | Motivational Kavita | प्रेरणादायी कविता | Marathi Kavita | मराठी कविता

का कुणास ठाऊक अशा घटना घडतात.
आपल्याला आवडणारी लोक आपलीच होऊन जातात..

नशीबात नसताना काही गोष्टी होतात..
स्वप्नात पाहिलेल्या कल्पना प्रत्येक्षात येतात..

निश्चीत न करता केलेल्या गोष्टी यश देऊन जातात..
आपण खूप प्रयत्न करून सुद्धा कधी कधी दुसरे पुढे जातात..

आयुष्यात जादू घडावी तसे काही क्षण येतात..
दुखाचे विरहाच्या आठवणी मग क्षणार्धात नाहीश्या होतात..

आपली आपली म्हणणारी माणस दूर होतात..
अचानक समोर येणारी माणस मग जिवाभावाची होऊन जातात..

का कळत नाही अश्या काही गोष्टी आयुष्यात होतात..
बेचव रंगहीन आयुष्यात जगण्यात आणखी जीव ओततात...

-नितीन हरगुडे..

आयुष्यात पहिल्यांदा देवाकडे मागणी केली | Virah Kavita | विरह कविता | Marathi Kavita | मराठी लेख

आयुष्यात पहिल्यांदा देवाकडे मागणी केली...

तू सुखी रहावस म्हणून विनवणी केली...

तू कितीही रागावलास तरी मन मोडणार नाही...

कारण तुझ्याशिवाय दुसरं कोणावर हा जीव जडणार नाही...

तू कितीही धीक्कारलस तरी मी तुझीच राहीन....

कारण तुझ्याशिवाय हे आयुष्य कवडीमोल हि नसेन....

- Anamik

माझ्या मनातून ती उतरत गेली | Virah Kavita | विरह कविता | Marathi Kavita | मराठी लेख

मलाच सर्वच काही मानणारी,

माझं सुख दुःख जाणणारी ती.....

सावली सारखी माझ्या सोबत,

नेहमी असणारी ती.....

वाळू सारखी माझ्यातून,

ती हळू हळू सरकत गेली.....

मी तिच्यासाठी झूरत असताना देखील,

मलाच अनोळखी सारखी ती जाणून बुजून विसरत गेली.....

खुप प्रयत्न केले मी,

तिला ह्रदयात साठवून ठेवायचे.....

पण ???

माझे मलाच कळले नाही,

माझे मलाच समजले नाही कधी.....

मी तिला मनात ठेवत असताना,

माझ्या मनातून ती उतरत गेली.....

ती उतरत गेली.....


स्वलिखित -

© सुरेश सोनावणे.....

आता कसलीच इच्छा नाही उरली | Virah Kavita | विरह कविता | Marathi Kavita | मराठी लेख

आता कसलीच इच्छा नाही उरली ....

माझ्या जगण्याची आता आशाच संपली....

आता ओढ फक्त तुझीच लागली....

माझ्या हृदयाची स्पंदने हि वाढली...

कधी समजशील या मनाला...

कधी कळतील तुला या भावना...

होशील ना कधीतरी फक्त माझा....

समजशील ना कधी या वेड्या मनाला...
सांग ना ....

समजशील न कधी या वेड्या मनाला...

- Suचित्रा Sheडगे

तू तडफडतोय दुसरं कोणासाठी माझ तडफडणं फक्त तुझ्यासाठी | Virah Kavita | विरह कविता | Marathi Kavita | मराठी लेख

तू तडफडतोय दुसरं कोणासाठी

माझ तडफडणं फक्त तुझ्यासाठी....

तू जगतो दुसरं कोणासाठी...

माझ जगणं मात्र फक्त तुझ्याचसाठी...

तरीही तुझ्यावरच प्रेम करतीये...

तुला कधीच सोडून न जाण्यासाठी...

तुला कधीच सोडून न जाण्यासाठी....

I Love U Shonu..

- Suचित्रा Sheडगे—

ती भेट अखेरची होती | Virah Kavita | विरह कविता | Marathi Kavita | मराठी लेख

भेट अखेरची होती
ओळख मात्र जुनीच होती ...

कालची रात्र  अन  दिवसही माझ्यासाठी शापितच  होती
कारण जिच्यावर जीवापाड  प्रेम केले
तिच्या गळ्यात आज दुसऱ्याचेच मंगळसुत्र  होते ...
कपाळ ही कुंकवाने भरलेले
ती आता सौभाग्यवती होती
अन नेहमीसारखेच माझे नशीब शापित होते  ....
कालपर्यंत  माझ्याच मिठीत जगणारी
माझ्यासोबत आयुष्याचे वाट चालणार म्हणणारी
माझ्या डोळ्यांत एक थेंब न पाहणारी
आज मात्र  गप्प होती
मला  विसरून जा
आता तुला माझ्याशिवाय  जगायचं म्हणत
माझ्या  डोळ्यांतली आसवे
माझ्या इतकेच   तिलाही तेवढेच  भिजवत होती ...

मला ठाऊक होतं  ती  आजही  माझीच होती
नशिबाचे  युध्द होते हे
अन त्यात मी नेहमीच  हरत आलो
कालच्या युद्धातही तेच  झाले
पण ह्यावेळीस मात्र मी  माझ्या  प्रेमालाही गमावून आलो होतो  ...

भेट अखेरची होती
ओळख मात्र जुनीच होती ...

ती तिच्या संसारात जगू पाहत होती
मी तिच्याविना दिवस  मोजत होतो
पण  माझ्यात जीव तिचा
एकट्यात नेहमीच मला आठवत रडत होती ...

अशी माझी प्रेम कहाणी
सुरु होण्याआधीच  श्वास सोडत  होती .......
©प्रशांत डी शिंदे

तुझ्या घरुन निघताना | Virah Kavita | विरह कविता | Marathi Kavita | मराठी लेख

प्रेमाचे गाव उद्ध्वस्त झाले होते
डाव तुझेच ते रंगले होते
तुझ्या घरुन निघताना सखे
पाय माझेच मला रोखत होते

डोळ्यांत माझे वादळ उठले होते
म्हणुनच मी पापण्यांना मिटले होते
बरसण्यासाठी अश्रुं लढत होते
चेह-याने माझे त्यांना लपवले होते

तुझ्या घरच्या एकेक पाय-या उतरताना
तुझेच शब्द सारे आठवत होते
मी तुला कधीच फसवणार नाही
आज तु मला खरच फसवले होते

वाटलं होते तु थांबवशील मला
म्हणुन मागे वळुन मी बघत होतो
कि हे सारे एक दुःस्वप्न असावे
पण सत्याने आपले रुप दाखवले होते.
कवी-गणेश साळुंखे...!

मनातलं दुःख माझ्या | Virah Kavita | विरह कविता | Marathi Kavita | मराठी लेख

मनातलं दुःख माझ्या,
" तुला का कळत नाही.....

मला होणारा त्रास,
" तुला का जाणवत नाही.....

कवितेत व्यक्त केलेल्या भावना,
" तुला का समजत नाही.....

शब्दात लपलेले सुख तुझे,
" तुला का समजत नाही.....

अबोल नजरेचे ईशारे,
" तुला का उमजत नाही.....

सर्व काही माहीत असूनही,
" तु मला आपलं मानत नाही.....

मी करतो म्हणुन तु ही माझ्यावर करावं,
" प्रेम "
असं मी बोलत नाही.....


स्वलिखित -
© सुरेश सोनावणे.

का हा नवा दुरावा | Virah Kavita | विरह कविता | Marathi Kavita | मराठी लेख

का हा नवा दुरावा,
भेटला माझ्या मला...
मन स्वत:ला ना सावरे,
आठवणीत तुझ्या या गुंतले...
मोहाच्या चार क्षणाला,
हे का आपलसे मानले...
का हा नवा दुरावा,
भेटला माझ्या मला,
तुझ्या त्या कातिल,
अदावर फिदा झालो होतो,
तुझ्या केसाच्या या,
सुगंधात मी हरवलो होतो...
का हा नवा दुरावा
भेटला माझ्या मला....
जीवनाच्या रस्त्यावर का
पुन्हा एकटा भटकलो,
का मी तुझ्या या
प्रेमात पडलो होतो,
का हा नवा दुरावा
भेटला माझ्या मला....
 - स्वप्नील चटगे

फक्त एकदा येऊन जा | Virah Kavita | विरह कविता | Marathi Kavita | मराठी लेख

कोमेजलेल्या फुलांना जरासा सुगंध देऊन जा
सुकलेल्या अश्रुना जराशी ओल देऊन जा
कसला दिवस अन कसली रात्र तुझ्याविना
आणखी काही दिवस माझ्या नावे करून जा
एकदा येऊन जा......
स्वप्न बघण्याची भीती वाटतेय आता
कारण त्या स्वप्नात तू नाहीस
स्वप्नात का होईना एकदा येऊन जा......
हात रिकामा भासतोय मला
कारण हातामध्ये तुझा हात नाही
त्या स्पर्शामधले शहारे एकवार देऊन जा
एकदा येऊन जा.......  
बंधनांच्या गर्दीत हरवून गेलीस तू
त्या गर्दीत भिरभिरल्या डोळ्यांनी शोधतोय तुला
त्या नजरेला तुझ्या दिसण्याचा आभास का होईना देऊन जा
एकदा येऊन जा ........
तुझ्या असण्याची इतकी सवय झाली होती
तू नाहीस हे आता मन मान्यच करत नाही
एकदा फक्त येऊन त्या वेड्या मनाला हे समजावून जा ...
फक्त एकदा येऊन जा.........
फक्त एकदा येऊन जा .......

जाता जाता डोळ्यात बरसून गेला | Virah Kavita | विरह कविता | Marathi Kavita | मराठी कविता

आज नकळत पाऊस,

पुन्हा अवचित अवेळी आला.....

येऊन आठवणी तिच्या,

पुन्हा ताज्या करुन गेला.....

आता कुठे सावरलं होतं,

मी कसं बसं स्वतःला.....

बेभान होऊन कोसळला तो,

अन्.....!!!

जाता जाता डोळ्यात बरसून गेला.....

बरसून गेला.....

स्वलिखित -

© सुरेश सोनावणे...

हो मूर्ख आहे , मी शतमूर्ख आहे | Marathi Kavita | मराठी कविता

हो मूर्ख आहे , मी शतमूर्ख आहे …
मला स्वार्थी होणे , हे जमलेचि नाही ।
साभोतली चाले जी स्पर्धा जीवांची ।
मी स्पर्धेमध्ये त्या उतरलेची नाही ।।

इथे पांघरुनी मुखवटे जगावे
कधी सत्य कोणा नसे रे स्वीकार
सुखाच्या शोधात , मने मारुनिया…
इथे असत्याला घडे नमस्कार …
अशा या जगात कसे वावरावे ।
मला बावळीला समजलेची नाही ।
साभोतली चाले जी स्पर्धा जीवांची ।
मी स्पर्धेमध्ये त्या उतरलेची नाही ।।

कसे मी बोलावे , कसे मी चालावे
किती झाकुनीया , किती दाखवावे ।
कुठे हात द्यावा , कुठे स्वार्थ व्हावा …
मला ना कळावे , इथे बारकावे …
इथे दुध प्यावे , मिटूनिया डोळे …
मला हेच सत्य ,उमगलेच नाही ।
साभोतली चाले जी स्पर्धा जीवांची ।
मी स्पर्धेमध्ये त्या उतरलेची नाही ।।

इथे नित्य बदले , जगण्याचा अर्थ ।
इथे रोज अस्तित्व , जपण्याची शर्थ ।
कुठे माया- ममता, कुठे रे जिव्हाळा ।
अता जीवनात , उरे फक्त स्वार्थ ।
जगी चालते या , धनाचीच सत्ता ।
मला तो मिळविणे, हे जमलेची नाही
साभोतली चाले जी स्पर्धा जीवांची ।
मी स्पर्धेमध्ये त्या उतरलेची नाही ।।

गमे या जगी तू , असे सर्व कोशी ।
अणु रेणू तुनी , तुझा रे निवास …
तरी संग मजला , कसा चालला हा
जगाचा विनाश कडे रे प्रवास ।
तुवा खेळवावे , नवे नित्य खेळ
मला त्याचे मर्म , उमजलेच नाही …
साभोतली चाले जी स्पर्धा जीवांची ।
मी स्पर्धेमध्ये त्या उतरलेची नाही ।।

प्रेम करतो मी | Prem Kavita | प्रेम कविता | Marathi Kavita | मराठी कविता

कधी कधी तुझ्यावर,
खुप रागवतो मी,
कधी कधी तुझ्याशी,
खुप भांडतो मी.....

कधी कधी तुझ्यावर,
खुप रुसतो मी,
कधी कधी तुला पाहून,
खुप लवकर मानतो मी.....

कधी कधी तुझ्यावर,
खुप ओरडतो मी,
कधी कधी तुला,
खुप बडबडतो मी.....

कधी कधी तुझ्यावर,
खुप हसतो मी,
कधी कधी तुझ्यासाठी,
खुप रडतो मी.....

कधी कधी तुला,
खुप दुःखवतो मी,
कधी कधी तुला,
खुप चिडवतो मी.....

कधी कधी तुझ्या,
खुप जवळ येतो मी,
कधी कधी तुला,
चटकन मिठीत घेतो मी.....

कधी कधी तुला,
खुप छळतो मी,
कधी कधी तुला,
खुप मिस करतो मी.....

हा सगळा माझ्या प्रेमाचा,
एक भाग आहे गं पिल्लू,
तुला कधीच न गमवण्याच,
माझं प्रण आहे गं शोनू.....

तुला आयुष्यभर साथ देण्याच,
माझं वचन आहे गं जानू,
तुला माझी जोडीदार करण्याच,
माझं स्वप्न आहे गं वेडू.....

कारण ???

तुझ्यावर खुप प्रेम करतो मी.....

प्रेम करतो मी.....


स्वलिखित -
दिनांक २१-०१-२०१४...
दुपारी ०४,५७...
© सुरेश सोनावणे.

मी असं सांगत नाही की प्रेम करू नका | Prem Kavita | प्रेम कविता | Marathi Kavita | मराठी कविता

मी असं सांगत नाही,
की प्रेम करू नका.....

पण ???

तिनेही करावं प्रेम,
म्हणुन दबाव आणु नका.....

मी असं सांगत नाही,
की प्रेम करू नका.....

पण ???

स्वप्न पूर्ण करताना,
मागे कधी फिरू नका.....

मी असं सांगत नाही,
की प्रेम करू नका.....

पण ???

प्रेम केलं तर तिला,
सोडून कधी जाऊ नका.....

मी असं सांगत नाही,
की प्रेम करू नका.....

पण ???

तिच्या सुःखापुढे इतर कसलाही,
विचार करू नका.....

मी असं सांगत नाही,
की प्रेम करू नका.....

पण ???

स्वःताच्या स्वार्थासाठी,
तिच्या जिवाशी कधी खेळू नका.....

मी असं सांगत नाही,
की प्रेम करू नका.....

प्रेम करतोय असं दाखवून,
तिचा बळी तरी घेऊ नका.....


© सुरेश सोनावणे.....

काही मिळवलं होतं | Marathi Kavita | मराठी लेख | Virah Kavita | विरह कविता

काही मिळवलं होतं,

काही गमावलं होतं.....

फक्त ह्याच विचाराने,

मन खुप रडलं होतं.....

पण ???

आज ह्याच विचाराने,

मी शांत आहे की.....

जे गमावलं होतं,

खरचं ते मी कधी.....

मिळवलं होतं का ???

© सुरेश सोनावणे.....

फक्त तिच्यासाठी | Marathi Kavita | मराठी लेख | Virah Kavita | विरह कविता

ती येत होती,
मला सतवण्यासाठी.....

मी जात होतो,
तिला मनवण्यासाठी.....

ती म्हणत असे की,
तुझं माझ्यावर प्रेमच नाही.....

आणि.....!!!

मी बोलत असे की,
तुझ्याशिवाय दुसरं कुणीच
मला आठवत नाही.....

तिने मला सोडून दिलं,
कुणा दुस-यासाठी.....

आणि.....!!!

मी ही जग सोडलं,
फक्त तिच्यासाठी.....


स्वलिखित -
दिनांक २४-०१-२०१४...
सकाळी ११,४८...
© सुरेश सोनावणे.....

असे असते का प्रेम | Marathi Kavita | मराठी कविता | Prem Kavita | प्रेम कविता

दुरवर असून ति माझ्या
सतत जवळ असते
स्पर्श जाणवतो तिचा
मनी ती वसते
ह्रुदयातही धड़कते का प्रेम
असे असते का प्रेम
असे होते का प्रेम..
भावनाना रोखता येत नाही
वहाताच रहातात त्या
कसे थांबउ त्याना
फुटलेल्या बांधासारखे
ओसंडुन वाहाते का प्रेम
असे असते का प्रेम
असे होते का प्रेम..
शब्दांच्या पलीकडले
काहीतरी आहे आमच्यात
खुप बोलावेसे वाटते
पण बोलता नाही येत
अबोल्यात फसते का प्रेम
असे असते का प्रेम
असे होते का प्रेम..
जवळ नसते ती तरी
प्रत्येक क्षणांत असते
डोळे मिटल्यानंतरही
तिचीच छबि दिसते
स्वप्नातही ठसते का प्रेम
असे असते का प्रेम
असे होते का प्रेम..
पहाटे जागेपणी
देवाआधी तीच स्मरते
प्रार्थना होते त्याची पण
भक्ति तिचीच असते
आत्म्याला हरवते का प्रेम
असे असते का प्रेम
असे होते का प्रेम..
दुराव्यताही आनंद असतो
विचारांची साथ असते
अशा ह्या नात्याला
मयेचिही ओढ़ असते
नाते कुठलेही असो
घट्ट बनवते का प्रेम
असे असते का प्रेम
असे होते का प्रेम..
लिहिण्यास शब्द अनेक
तरी अपुरे पडतात
तिच्यविणा जीवनाचे
सुर अधूरे राहतात
नको लाऊ वेळ
साद घालते हे प्रेम
असे असते का प्रेम
असे होते का प्रेम...
असे होते का प्रेम...

... अंकुश नवघरे
... Ankush Navghare.

इतकी जवळ ये की | Marathi Kavita | मराठी कविता | Prem Kavita | प्रेम कविता

इतकी जवळ ये की…
तुझ्यात मी आहे की माझ्यात तू
न लागो कोणता सुगावा ,


इतकी जवळ ये की …
तू, तू  आहेस की मी ,
असा आपला अस्तिवाचा अंश जुळवा ,


इतकी जवळ ये की …
श्वासात श्वास असा काही गुंतेल,
हृदयालादेखील गंध ना कळावा.

 - हर्षद कुंभार     

मैत्रीचा मृत्यू | Marathi Kavita | मराठी कविता | Friendship Kavita | मैत्री कविता

धार धार शस्त्राने
फांदी तुटावी तसे
मित्र तुटतात क्षणात
एकाच घावात
पैशाच्या आसक्तीने
स्त्रीच्या स्वमित्वाने
कामाच्या वाटणीने
घडतात वाग्युद्ध
शब्दाने शब्द वाढत जातो
अन डिवचलेला अहंकार
सहज विसरुन जातो
त्यागाचे  प्रेमाचे
हास्याचे  सुखाचे
अन सहवासाचे
विलक्षण क्षण ..
साऱ्या स्मृती कालच्या
जळून जातात क्रोधाच्या जाळात
मैत्रीच्या भूमीत रुजलेले वैर
फारच संहारक असते
कारण मैत्रीचा मृत्यू
हा कदाचित
आपला स्वत:चाच मृत्यू असतो
त्यामुळे
ते प्रेम जेव्हा मरते
तेव्हा सारी जमीन
नापीक झालेली असते

विक्रांत प्रभाकर

आयुष्य जगण्याची मजा एकटेपणात नसते | Marathi Kavita | मराठी लेख | Virah Kavita | विरह कविता

प्रिय
मित्रांनो आणि मैत्रिणीँनो,
जरा ईकडे लक्ष द्या...!!

प्रत्येकाच्या आयुष्यामध्ये
कोणी ना कोणी येते,
रिलेशनशिप मध्ये असलेल्या
ब-याचशा प्रेमयुगलांचा गैरसमजामूळे
ब्रेक-अप होते.....

काही लोक ब्रेक-अप
झाल्यानंतर,
स्वतःला कसं बसं सावरुन पुढे
निघून जातात,
तर काही लोकांच आयुष्य तिथेच
थांबून जातं.....

काही लोक विचार करतात की,
मी त्याला/तिला विसरलो आहे,
याचा अर्थ माझं प्रेम खोटं
होतं,
काही लोक विचार करतात की
जर तो/ती आजही खुश आहे,
त्याला/तिला ब्रेक-अप च
काही टेँन्शन नाही
म्हणजे आमचं प्रेम फेक
होतं.....

असे खुप सारे प्रश्न मनात
निर्माण होतात...!!

या सर्व प्रश्नांच एकच उत्तर
आहे,
" वेळ कुणासाठी थांबत नाही,
आपलं आयुष्य खुप छोटं आहे,
ब्रेक-अप झालं म्हणजे
याचा अर्थ असा नाही की,
त्याच्या/तिच्या आठवणीत रडत
बसायच,
स्वतःला त्रास करुन
घ्यायचा.....

नेहमी.....!!!

आपण पण
दुःखी आणि आपल्याला असं
पाहून घरवाले ही दुःखी,
असं केल्याने तुम्हाला काहीच
मिळणार नाही,
ब्रेक-अप झाल्यानंतर
स्वतःला उध्वस्त करु नका,
Positive Attitude ठेवून
आयुष्यात पुढे जात राहा.....

कधी कधी आयुष्यात
स्वतःसाठी न जगता
दुस-यांनसाठी ही जगावं लागतं,
ब्रेक-अप झाल्यामूळे
घरात बसून एकांतात बरेच जण
रडत असतात.....

पण ?????

मला असं वाटतं की,
काँलेजमध्ये किँवा अजून
कुठेही,
घरच्यांना विचारुन
तुम्ही प्रेम केलेलं नसतं.....

आणि या कारणामूळे घरात बसून
रडणे,
घरच्यांना विनाकारण दुःख
देणे,
उगाच एकाचा राग
दुस-यावर काढणे,
हे खरं तर साफ चूकीच आहे.....

जरा विचार करुन बघा...!!

जर तुम्ही तुमच्या घरच्यांना सुख देऊ शकत नाही,
तर त्यांना त्रास देण्याचा,
किंवा दुःख देऊन छळण्याचा
तुम्हाला काही एक अधिकार नाही.....

कुणाचे ही घरवाले, आपल्या मुलाला/मुलीला रडताना पाहू शकत नाही.....

So Plzzz.....!!!

मित्रांनो आणि मैत्रिणीँनो,
ब्रेक-अप झाल्यानंतर
स्वतःला सावरायला शिका,
सुंदर आयुष्य जगायला शिका,
हे सगळं कठीण नक्की आहे,
पण अशक्य नाही...
तर नेहमी खुश रहा,
स्वतःला आणि घरच्यांना जपा.....

कारण ?????

आयुष्य जगण्याची मजा एकटेपणात नसते...!!


स्वलिखित -
दिनांक २६-०१-२०१४...
सांयकाळी ०६,४९...
© सुरेश सोनावणे.....

तुझे अस्तित्व - Motivational Kavita | प्रेरणादायी कविता | Marathi Kavita | मराठी कविता

तुझे अस्तित्व

  माझ्या मनात आहे  ।

माझे जीवन

  तुझ्या चिंतनात आहे  ।

माझे सुख

  तुझ्या स्मृतित  आहे  ।

अन दु:ख

  तुझ्या विस्मृतित आहे  । ।

रविंद्र बेंद्रे