Monday, April 12, 2010

Marathi Virah Kavita : आता तर पानेफुले सुद्धा

आता तर पानेफुले सुद्धा त्याला सोडून गेली
जाता जाता आपल्या आठवणी सुद्धा खोडून गेली
आणि ...... आता तो एकटाच उरालय
अगदी सापळया सारखा
 आपल अंग न्याहाळत विनवणी करतोय सर्वाना की जाऊ नका ,
असा व्हीवळत तरीही कुणीच थांबत नाही मग .....
मग तो उदास होतो पण दुखी होत नाहि
फकत वाट पाहतो त्यांच्या परत येण्याची कारण.....
त्याला माहितीय की ती परततिल त्याच्या देहावर बागडायला
त्याच्या कुशीत निजायला
 पण तोपर्यंत त्याला वाट बघयाचीय फकत वाट बघयाचीय त्याची, त्या वसंताची .....

No comments: