Wednesday, May 27, 2015

एकटाच उभा स्तब्ध | Lonely Marathi Sad Poems | Alone Marathi Kavita | Feeling Lonely Kavita

एकटाच उभा स्तब्ध
पक्षी ही फिरकला नाही
सावलीला ही माझ्या
सावलीच उरली नाही

ओसाड झाले जग
खेळ संपला भावला भावलीचा
आधार फक्त राहिला
मला माझ्या सावलीचा

या खुल्या आसमंती
ना कोणी माझ्या सोबती
सोडुन गेले साथी
आता सावलीच माझा सारथी

सुन्न झाले आभाळ
ओसाड पडली जागा
एकटाच उरलो मी
विस्कटला आयुष्याचा धागा