छळतोय छळतोय एकातं माझा,
पून्हा का असा मला सागंना...
बालपणाचे कवडसे आठवण दूख:चा आरसा,
कधी कुठे पाहिला फूलणारा गोधंळ मित्राचा...
मग मनात उठतो पूनहा एकदा तरंग मौजेचा,
पण एकातातं ना कुणी सखा ना सोबतीचा...
छळतोय छळतोय एकातं मला,
पून्हा का असा मला सागंना...
तारुण्याच्या वाटेवरती हा दूखाचा पसारा,
कधी कूठे भेटले नातेवाईक सोबत नसताना...
मन टूटते पून्हा एकदा नात्याना जोपासताना,
पण एकातातं नसतोत कूणी आपले हात घेताना...
छळतोय छळतोय एकातं माझा,
पून्हा का असा मला सागंना...
कधी कुठे पाहिले दोन फूल फूलताना,
मनात उमलते नवेसे प्रेमभावना...
पण एकातातं माझ्या ना कूणी सखा,
ना कूणी सावरणारा असतो परखा...
© हर्षाला देसाई
ठाणे.
दि.04.11.2014
पून्हा का असा मला सागंना...
बालपणाचे कवडसे आठवण दूख:चा आरसा,
कधी कुठे पाहिला फूलणारा गोधंळ मित्राचा...
मग मनात उठतो पूनहा एकदा तरंग मौजेचा,
पण एकातातं ना कुणी सखा ना सोबतीचा...
छळतोय छळतोय एकातं मला,
पून्हा का असा मला सागंना...
तारुण्याच्या वाटेवरती हा दूखाचा पसारा,
कधी कूठे भेटले नातेवाईक सोबत नसताना...
मन टूटते पून्हा एकदा नात्याना जोपासताना,
पण एकातातं नसतोत कूणी आपले हात घेताना...
छळतोय छळतोय एकातं माझा,
पून्हा का असा मला सागंना...
कधी कुठे पाहिले दोन फूल फूलताना,
मनात उमलते नवेसे प्रेमभावना...
पण एकातातं माझ्या ना कूणी सखा,
ना कूणी सावरणारा असतो परखा...
© हर्षाला देसाई
ठाणे.
दि.04.11.2014
No comments:
Post a Comment