तू..निखळ हसणारी चांदणी | Marathi Prem Kavita | Marathi Kavita For Girlfriend | Marathi Kavita on Crush

तू .....
निखळ हसणारी एक चांदणी,
अन मी बावरलेला एक चंद्र ....
तू पावसाच्या पहिल्या सरीचा थेंब,
अन मी त्या थेंबातले प्रतिबिंब ....
तू ....
सोनेरी संध्याकाळ काहुरलेली,
अन मी तुझ्यात बुडणारा सूर्य हुरहुरलेला....
तू एक लाट किना-याजवळ घुटमळणारी,
अन मी किनारा तुला अडवू पाहणारा ...
तू ....
सावली उन्हामधली मला बिलगून चालणारी
अन मी एक उनाड ढग तुला लपवणारा
तू एक मोरपीस मोहरलेले
अन मी पुस्तकाचे पान तुला आयुष्यभर जपणारा
तू ....
एक वेल प्राजक्त फुलांची
अन मी त्याभोवतीचा बेधुंद सडा
तू  पावसाची एक वेडी सर ...
अन मी त्यात भिजणारा पाउसवेडा .....
                                       ----------Er Shailesh Shael

एक दिवस असा होता की | Marathi Breakup Kavita | Marathi Heart Break Kavita | Prem Virah Sad Poems Marathi

एक दिवस असा होता की

कुणीतरी तासनतास माझ्याशी गप्पा मारायचं

गप्पा तशा कमीच पण फ्लर्ट जास्त व्हायचं

मनमोकळेपणानं सर्व काही सांगायचं


एक दिवस असा होता की

कुणीतरी मला भेटण्यासाठी बोलवायचं

वेळेअभावी कामामुळे कधीच नाही जमायचं

फोनवर मात्र तीन तीन तास बोलायचं


आज दिवस असा आहे की

कुणीतरी विणाकारण मला टाळायचं

नसलेलं काम सबब म्हणून सांगायचं

वेळ देऊनही फोन नाही करायचं


आज दिवस असा आहे की

मी माझं नातं मनापासुन जपायचं

मिळालेल्या वागणुकितुन मन मात्र दुखायचं

पण माझं हे दु:ख कोणाला कळायचं


आज प्रश्न असा आहे की

का कुणाशी स्वार्थासाठी नातं जोडायचं

का प्रेमाचं नाव घेऊन ताळ तंत्र सोडायचं

का स्वतःचं व दुस-याचं जीवन भकास करायचं


मित्रा, आपल्याल नाही हे जमायचं

दु:खातही आपण मात्र हसायचं

कधी कधी एकांतजागी खुप खुप रडायचं

चेह-यावर चेहरा लावुन जगायचं!

जेव्हापासून तुझ्यावर प्रेम केलंय | Marathi Virah Kavita | Sad Kavita In Marathi Font | Marathi Kavita On Girlfriend | Marathi Break up Kavita | Broken Heart Marathi Poems

जेव्हापासून तुझ्यावर प्रेम केलंय
स्वत:पासून हरवत गेलोय
तुझंच स्मरण असते फक्त
सगळं काही विसरत गेलोय

जेव्हापासून तुझ्यावर प्रेम केलंय
मन तुझ्याचभोवती फिरते आहे
आकाशाकडे पाहत रात्री
स्वत:शीच उसासे भरते आहे

जेव्हापासून तुझ्यावर प्रेम केलंय
जीवन सुंदर झालाय माझं
तुझ्या प्रेमाच्या वर्षावात
चिंब चिंब मन न्हालंय माझं

जेव्हापासून तुझ्यावर प्रेम केलंय
आयुष्याचे अर्थ कळाले
तुझ्या रूपानेच मला गं
प्रेमरूपी दैवत मिळाले!!

--जय

देवाने मुलींना असं का बनवलं? | Marathi Kavita On Her | Marathi Poems On Girls | Marathi Kavita Mulin sathi

प्रेरणेतून प्रेरणा
मूळ कविता कुणा कवीची होती.फारच सुंदर कविता असावी. मुलीला पाहून ती आपली प्रेयसी व्हावी,असं कवीच्या मनात आलं असावं. परंतु,ती मात्र दुसर्‍यालाच निवडते असा काहीसा आशय त्या कवितेचा असावा.त्या कवितेचं विडंबन केलेली कविता माझ्या वाचनात आल्यावर,माझ्या मनात आलं की पुढे कधीतरी ती मुलगी कुणाची आई होणार मग ती आपली आई असावी असं वाटून त्या विडंबनाचं विडंबन केलं तर.?

देवाने मुलींना असं का बनवलं?
की बघताच ती मला आई सारखं वाटावं
सगळ्याच स्त्रीया मला आई सारख्या वाटतात
पण तिने कुणाही बाळाला मिठीत का घ्यावं?

कुणाचे डोळे,तर कुणाचे ओठ
प्रत्येकीचा काहीतरी वेगळाच गुण
प्रेमळ माझं मन,नाही आई म्हणत नाही
पहाताच तिला मन येतं भरून

कुणी हसून आपलंसं करतं
कुणी लाडावून हृदयाजवळ घेतं
प्रत्येकाची खूबी निराळीच असते
मग आपली आई कुठे आपलाजवळ उरते

कुणी अंगाई म्हणून झोपवतं
कुणी मांडीवर घेऊन शांत करतं
किती तर्‍हा झोपवण्याच्या असतात
मन हे वेडं प्रत्येक चेहर्‍यात फसतं

सगळ्याच आया कमाल करतात
नको नको म्हणताना खाऊ देतात
कुणा कुणाचा खाऊ घ्यावा
एकसाथ सर्व आया अंतराला भावतात


श्रीकृष्ण सामंत.(स्यान होझे कॅलिफोरनीया)

एकतर्फी प्रेमाचा बाजार | Marathi Prem Kaivta For Girlfriend | Marathi Ek Tarfi Prem Kavita| One Sided Love Poems In Marathi | Marathi Poems On Girls

एकतर्फी प्रेमाचा बाजार...
प्रेम करतोस ना तिच्यावर,
मग कर फ़क्त प्रेमाचा वर्षाव
तिने ही कराव प्रेम म्हणून
आणायचा नसतो दबाव....

असेल तिचा नकार, तर
तो हि तू हसत स्विकार
तिलाही आहे ना स्वत:चा
निर्णय घेण्याचा अधिकार...

नाही म्हणाली तर तूझ्या
प्रेमाने नकाराला होकारात बदल
का नाही म्हणाली याचा विचार
करुन आधी स्वत:ला बदल...

नाही म्हणाली तर तिच्या
नकारावरही प्रेम कराव
नाही म्हणता म्हणता तिला
प्रेम करायला शिकवाव...

नको रे घेउस तूझ्या वेड्या
हट्टा पाई तिचा बळी
काय मिळणार तूला तोडून
एखादी उमलणारी कळी...

खरे प्रेम करतोस ना,
मग ठेव सच्ची निती
कशाला दाखवतोस उगाच
तिला जिवाचि भिती...

तूझे हे सच्चे रुप पाहून
कदाचित बदलेल तिचा विचार
तिलाही होईल बघ मग
तुझ्या प्रेमाचा आजार...

अखेर तरीही नसेल तिचा होकार
तर तूही घे अवश्य माघार
कशाला मांडतोस लेका असा
एकतर्फी प्रेमाचा बाजार...

खरचं असं असतं का ???? | Prem Kavita | Virah Kavita in Marathi | Marathi SAD Prem Poems

"तु माझ्या अयुष्यात नवी पहाट बनुन आलीस,
भर उन्हात मला चींब भीजवुन गेलीस.
आता अशी माझ्यापासुन दुर तु जावु नकोस,
पंख नसलेल्या पाखराचा खेळ पाहू नकोस.. (♥~""
ज्या व्यक्तीला आपण आपलं समजुन
जिव लावतो,
ती आपल्या भावनांची कधीचं कदर
करत नाही..
आणि ?????
जी आपल्याला अगदी नकोशी असते,
ती आपल्यावर जिव टाकत असते..
खरचं असं असतं का ????"

आठवण | Marathi Missng you Kavita | Marathi Athavani Kavita | Athavan Missing You Marathi Kavita

आज तुझी खूप आठवण आली,
म्हणून मुद्दामच मोबाइल काढला,
तुझा जुना नंबर शोधून,
बंद असून सुद्धा एकदा तपासून
पहिला,
नंबर अन अवेलेबल दाखवत होता,
इथे श्वास सारखा फुलत होता,
का माहित नाही कसतरीच
झालेलं,
मनात सारखं काहीतरी चाल्लेल,
हो तिथेच गेलेलो मी,
जिथे पहिल्यांदा भेटलो होतो,
नजरेला नजरा देत,
एकत्र राहणार बोललो होतो,
तू मात्र निघून गेलीस,
पण मी माझ दिलेलं वचन पूर्ण
करतोय,
मी अजूनहि तुझी तिथेच वाट
पाहतोय,
तू गेल्यावरही तू जवळ
असल्याचा भास होतोय.

तिची याद अन तनहाई | Virah Marathi Kavita | Sad Prem Kavita in Marathi | Small Prem Kavita Marathi | Marathi Short Poems

कुणात गुंतायचे नाही
कुणात हरवायचे नाही
ठरविले होते कि खरच
कुठेही अडकायचे नाही
अडकलो कि फास बसतो
असा कि, सुटता सुटत नाही
प्राण व्याकूळ होवून जातो
रात्रंदिन ,काही सुचत नाही
आपल्या मना किती मारायचं
अश्या जगण्यास अर्थ नाही
तिची याद अन तनहाई
अजून मिटता मिटत नाही

विक्रांत प्रभाकर 

अखेरच्या क्षणापर्यंत | Marathi Prem Virah Kavita | Marathi Virahi Kavita Blog | Marathi Lekh | Marathi Small Virah Kavita

कधीच लालसा नव्हती मला तुझ्या शरीराची
अगदी पहिल्या भेटीपासून ते प्रेमात पडेपर्यंत
मला पोहचायचं होतं माझ्या मनासवे
तुझ्या बंदिस्त मनापर्यंत

अर्थात तुझ्या दिसण्याला कधी भुललो नाही
पण तुझ्या वागण्यानं तू पोहचलीस काळजापर्यंत
मला भुलावणहि काही सोप्पं नव्हतच मुळी
पण तुझ्या प्रत्येक अदेन छेडलं घायाळ होईपर्यंत

तुझं निरागस हसणं तुझं निरागस असणं
हळूहळू मनात घर करत गेलं
अन तुझ्या मनाचा गंध पसरत गेला
माझ्या मनाच्या नसा नसापर्यंत

ते ओझरते स्पर्श तो वाढत गेलेला विश्वास
मला गुरफटत गेला तुझ्यामध्ये
तू अबोल राहूनही नजरेनच तुझ बोलणं
सारं काही भिडत गेलं माझ्या हृदयापर्यंत

कधी माझं "मी" पण गळालं नाही कळलं
माझ्या मनासकट तू मला वेढून घेतलं
आता तुझच आस्तित्व घेऊन जगतो मी
तुझच प्रेम राहिलं माझ्या श्वासात अखेरच्या क्षणापर्यंत
====================================
संजय एम निकुंभ , वसई
दि. २६. ८. १४  वेळ : ६ . १५ स .

विरहात ती जाळून गेली! Marathi Virah Kavita | Sad Prem Kavita | Prem Kavita Sad Emotional | Marathi Kavita For Girlfriend

झोपडीत माझ्या ती
आज येऊन गेली,
होते चिमुकले सुख
ती ते घेऊन गेली !

सुखाच्या भरुन घागरी
सडा टाकेल अंगणी
भाबडी आशा माझी
येण्याने तिच्या फुलली

रेखून रांगोळी दुःखाची
होळी सुखाची ती करुन गेली!

दाखवला असता मी ही
झोपडीतुन तो चंद्र
साजरा केला असता
ध्यासातला तिच्या मधुचंद्र

ओढीने मखमलीच्या
भुईला ती हेटाळून गेली!

 रचली मी शब्दांची चिता
 शब्दांचेच माझे कफन
 नकाे करुस प्रेम वेड्या
जे होईल असे दफन

फेकून चार थेंब प्रेमाचे
विरहात ती जाळून  गेली!
        -अनिल सा.राऊत

फक्त एवढच करा.. Marathi Kavita In Marathi Font | Poems In Marathi | Read Marathi Kavita in Marathi Font | Gambhir Emotional Marathi Kavita

नको मज जगभर नाव,
पोटाला भाकरीचा तुकडा अन्
घोटभर पाणी भाघवण्यास तहान .
नको मज केविलवाणी मदत,
हाताला द्या काम
अन् लावा स्वाभिमानाने जगण्याची आदत .
नको मज ग्यान अन् ते शिक्षण ,
चार-चौघांशी बांधिलकी द्या
कमी होईल बेईमानीचं भक्षण .
नको मज तो धर्म अन् तो देव ,
विषमता सारुन श्रद्देची शिकवण द्या
नाहीतरी त्या दगडाला कधी येईल चेव ?
नको ती सत्ता अन् पैसा ,
समाजसेवेची बीजे पेरा
देश बनेल स्वर्ग जैसा ...
            -S.S.More

कडवट क्षण | Marathi Sad Kavita | Marathi Gambhir Kavita | Emotional Marathi Poems | Emotional Kavita in Marathi

इतके कडवट असतात काही क्षण
कि उद्दिग्न विस्कळीत होते मन
अरे कश्यासाठी हे, का म्हणून ?
पिंजारात भणाणत असतात प्रश्न
अश्यावेळी जाते अवघेच भान हरवून
पायाखाली कळ्याही जातात चिरडून
अस्तित्वात उरून राहत आक्रंदण
जाणवून सारे संवेदना बधिरून
आपल्याच प्राणांचे ओझे वाटून
घेतो वार आपण स्वत:वर करून
सगळाच अर्थ छिन्नभिन्न होवून
उरत भरकटण पोकळ उदासवाण

विक्रांत प्रभाकर 

रक्ताळलेला गुलाब | Marathi Short Poems | Marathi Small Prem Kavita | Kavita in Shorts

रक्ताश्रुंनी माझ्या गुलाब रक्ताळला
जसा तु सोडुन गेलास मला
तसा तोही काट्यांना परका झाला
कोणत्या गुन्ह्याची शिक्षा तु
आम्हा दोघांस देउन गेला...!
कवी-गणेश साळुंखे...!